Yes, yes, yes!11

Het is ze gelukt, ook Bianca en ‘papa Bianca’, Teus voor intimi, is voor de derde keer boven, bovenop ‘de reus’. Wat ik al dacht, daar zit een ‘harde kop op’. Bij deze temperaturen (beneden 35 graden) na twee zware beklimmingen de moed bij elkaar rapen om die derde klim toch te gaan ondernemen zegt iets over de persoon. Die geeft niet gauw op. Daar kun je op bouwen!

‘Een oude rot (Erik), twee jongelui en nog een door de wol geverfde vader die voor de wel verdiende dranken en energie heeft gezorgd. Drie nieuwe leden van het “Cinglés du Mont Ventoux’ gilde uit dat vlakke landje Nederland, ze hebben ze daar in het zuiden een poepie laten ruiken hoor. Daar zijn die ‘flachländer’ toch maar toe in staat!

Wat een klasse. Ik ben trots op ze, heel trots!

Kijk, ik had er maar wat graag bij willen zijn, maar dat gaat nu gewoon niet. Ze hebben dit huzarenstukje voor mij gedaan he. Daar wordt je op z’n minst stil van, toch?  Ze hebben zich volledig gegeven voor die laatste 1500/2000 euro. We zijn er bijna. Bijna! Ongelooflijk dat het bijna gelukt is.

Dank, dank, dank, … en nog eens dank!

Geert

En daar zijn ze dan, ‘vader en zoon’, helden zijn het!

Dit samen je je zoon (of in mijn geval dochter) doen moet je als ouder toch wat doen. Waanzinnig hoor. Twee mensen (de derde komt er nog aan he!) die vanaf nu tot het gilde van ‘Cinglés de Mont Ventoux’ Toebehoren. Een gilde waar je echt niet zomaar bij terecht komt. Nee, daar moet je wat voor doen. Dat gaat niet vanzelf, dit is een monstertocht waarin je die ‘reus’ drie keer op en af rijdt en in het geval van Bart Jan nota bene de eerste keer oploopt. Woorden schieten te kort! Klasse heren van het ‘Cinglés’ gilde!

En nu is het wachten op ‘papa Bianca’ en Bianca. Kijk, Bianca gaat minder snel. Bianca is minder getraind dan Bart Jan en Erik, maar dat maakt het niet minder knap. Sterker nog, ik denk dat het van haar nog knapper is. Waarom? Omdat de stap die Bianca maakt gigantisch is! Groot respect dame!

Ze doet het!!!

Ja hoor, ik zei het al he, Bianca is inmiddels ook voor de tweede keer boven. Teus (‘papa Bianca’) had geen rekening gehouden met de afstanden die gefietst moeten worden geloof ik. Tja, ook met de ‘voiture’ is het een heel eind Teus. Maar we hebben een reddend engeltje (nou ja, tja), heeft benzine gevonden (beneden bij ’le camping’) en ook Teus weer aan de gang gekregen.

Op naar de derde Bianca. Regel vier ‘Kan niet …’!

Effe pauze …

Twee keer op, twee keer af. Dan heb je wel even een pauze verdiend toch? Bianca is nog stijgende, maar gaat stug door. Daar zit een ‘harde kop’ op hoor. Die geeft echt niet zomaar op. En wanneer zij straks beneden is denk ik dag ‘papa Bianca’ (ik mag Teus zeggen he) voor haar ook wat lekkers in petto heeft. Zeg ehm op Bianca.

Wordt vervolgd.

En dat is twee!

Het is 09.38 u, zaterdagochtend 21 juni (de trouwdag van Helga en mij overigens), en ‘vader en zoon’ staan voor de tweede keer op ’de reus’. Wat een mooi stel dit en wat knap. Absolute toppers.

Op naar de derde. Naar beneden gaat natuurlijk gemakkelijk, maar die laatste ophoog is met deze temperaturen echt wel een uitdaging hoor. Kom op heren!

Bianca is, vergezeld van ‘papa Bianca’ goed op weg met de tweede klim. Ook zij gaat het gewoon redden hoor. En dan heeft ze wellicht wat steun van de anderen de derde klim. Zet ehm op Bianca!

Dirk heeft zijn doel bereikt. Hij Had zich van tevoren voorgenomen één keer de berg op te fietsen en eventueel een keertje te lopen. Dat is er niet van gekomen omdat de ‘servicewagen’ zonder benzine kwam te staan en dit reddende engeltje de boel weer op gang moest zien te krijgen. Ook dat is gelukt (zie de foto). Ben toch zeker ook trots op de ’beer uit Veenendaal’! Klasse gedaan jochie!

Eerste top, ‘toppie’!

Het is 06.13 uur wanneer Bart Jan voor de eerste keer vandaag de top van de Mont Ventoux, let op, lopend bereikt.  In 2u en 52min, lopend, wauw! Wat een held!

De naderen (Bianca, Dirk en Erik) zijn vannacht later vertrokken dan gepland (±05.25 u). Volgens mij was daar geen duidelijke reden voor, maar ook zij hebben de eerste keer de top van deze ‘reus’. gevonden. Erik om 06.32 u (was in 2 uur bezig, hoe rustig an gefietst?) en Bianca om 07.23 u, weer even later gevolgd door Dirk.

Ik ben eigenlijk wel een beetje trots op die jongelui merk ik. Ook, omdat ik hen (samen met Erik overigens) in het sportcentrum naar deze monstertocht begeleid heb.

Ik hoop vooral dat Dirk drie keer boven gaat komen. Erg benieuwd of het hem gaat lukken, want hij gaf vanochtend vroeg al wat pijntjes aan (zitvlak).

We gaan het (mee)beleven!

De kop is er af

Bart Jan  is gestart. Pfff … vroeg hoor, maar het geeft een heroïsche aanblik. Surreëel zo in het donker, maar prachtig. Prachtig wat deze vier mensen doen! 

En de andere zijn inmiddels wakker. Nog even en ze zijn allemaal op pad.

Ikzelf zit nu beneden, benauwd dus gebruik ik mijn medicijnen en ga dan zo nog maar even kijken of ik de slaap kan vatten. 

Benieuwd naar vandaag, naar hoe het ze daar zal vergaan. 

Ver, hoog en … warm, heel warm!

Nog een paar uur, een paar uur slapen en dan gaan ze los. Met als eerste Bart Jan die al om 03.00 uur aan de bak moet. De meesten van ons liggen dan nog te slapen, in droomland. Ik ook hoor.

Er is een reden voor om zo vroeg te starten. De belangrijkste is de temperatuur. Bij 35 graden een dergelijke inspanning leveren is niet gezond. En één zieke is genoeg he. Daarnaast vergt de lengte van deze monstertocht (ruim 140 km) gecombineerd met het enorme hoogteverschil (ruim 4400mtr) dat overwonnen moet worden tijd, veel tijd. Dus begint Bart Jan om 03.00 uur (hardlopend) en wordt hij om 04.00 uur gevolgd door de anderen (op de fiets).

En Teus (papa Bianca), Teus rijdt met de auto naar de top van de Mont Ventoux met een kofferbak vol met voer en drank. Veel voer en drank. Ze zullen het nodig hebben.

Ik wens als eerste Bart Jan (hij vertrekt immers als eerste en gaat de grootste uitdaging aan) en uiteraard daarna Bianca, Dirk en Erik heel, heeeel veel succes morgen.

Ik sta de hele dag in contact met Teus en zal meerdere keren een update schrijven en posten. Hou de pagina in de gaten. En mocht u de ’diehards’ een boodschap mee willen geven via mij, stuur mij dan even een appje (06-11006424). Dan verwerk ik het in de updates.

Geert

Mont Ventoux, ‘Here we come’!

Gisteravond om 23.00 u zijn Erik en Bart Jan (mooi toch, vader en zoon?!) richting de Mont Ventoux vertrokken. Met de camper van Erik die wij samen aan het inrichten zijn en waar we tot gisteravond laat mee bezig waren om wat technische zaken in orde te maken. 

En vanochtend om 06.00 uur vertrokken Bianca Niekerk en haar vader Teus (mooi toch, vader en dochter?!) richting de Mont Ventoux, een berg die enkele keren als beklimming opgenomen geweest is in de Tour de Franc. Dirk Niekerk vertrok vanochtend vroeg vanuit België. Hij was gister met zijn lieve vrouw naar een concert om zich de volgende ochtend aan te sluiten in de reis richting ‘de reus’.  Vader Teus zorgt voor eten en drinken onderweg. Mooi mens!

Het doel is geld bij elkaar harken (nog ongeveer 3000 euro te gaan) voor de behandelingen en revalidatie die ik de komende tijd moet ondergaan. En zij maken met hun inspanningen iets van een vergelijk met wat ik meemaak, gaan wellicht iets ervaren van wat ik de afgelopen anderhalf jaar ervaar.

Vergis je niet he, dit is een reus, een echte reus! Ruim 1100 hoogtemeters met aan weerszijde beklimmingen van ruim 25 km lengte. En om de prestatie die geleverd wordt nog eens  te benadrukken hebben we het hier over in totaal vier mensen die deze berg, oh nee reus, drie keer op en af gaan fietsen . Bijna 140 km met ruim 4400 hoogtemeters. De fietsers onder u weten dit op waarde te schatten. En het kan nog extremer. Hoe stoer is het wanneer je de berg één keer lopend bedwingt en twee keer fietsend. Bart Jan gaat die uitdaging aan. Hij is een getalenteerd loper, die extra inspanning kost veel meer energie. Heel, heel erg knap wanneer hem dat gaat lukken. Ik heb er overigens alle vertrouwen in! Hij vertrekt alleen, midden in de nacht om 03.00 uur. De anderen vertrekken een uur later.

Door de berg drie keer op en af te rijden scharen zij zich in het illustere rijtje van ‘Cinglé du Mont Ventoux’ fietsers. Mensen die de berg in één dag drie keer bedwingen, van alle drie de kanten waar de berg opgereden kan worden. Bianca, Dirk en Bart Jan hebben iets dergelijks nog nooit gedaan. Reken maar dat zij zichzelf zaterdag (want dan gaat het gebeuren) een paar keer tegen gaan komen. Wel mooi hoor, wanneer de zogenaamde ‘jassen stuk voor stuk uit gaan’. Je pelt jezelf als het waren af tot je op de kern van wie je bent uitkomt. Kijk, ik weet er vanuit al die eerdere sportieve evenementen waar ik aan het deelgenomen iets van. Velen van u zullen geen idee hebben waar we het hier over hebben, maar wellicht snapt u het dat wanneer je moe bent en je benen, nee je hele lijf schreeuwt om te stoppen, je toch doorgaat en dat (vege) lijf nog harder begint tegen te sputterende, je uiteindelijk terecht komt bij je kern. Bij wie je werkelijk bent.

En dat is mooi, want datzelfde gebeurt ook bij mensen die ernstig ziek zijn. En daar ligt de overeenkomst. Dat zie je bijvoorbeeld ook gebeuren bij ‘Alpe d’Huzes’.

Ikzelf was maar wat graag meegegaan, maar heb het advies van de artsen gevolgd. Afgelopen vrijdag zijn er verschillende onderzoeken gedaan waar de artsen erg van geschrokken zijn. Mijn behandelend arts is door de wol geverfd aangaande deze aandoening en heeft dit ‘nog nooit bij de hand gehad’ vertelde zij. Vandaar dat ik pas, maar wel volgende week rust ga zoeken op hoogte, o.a. om te ondervinden of die hoogte een positief effect in de richting van een wat meer stabieler beeld gaat geven.

De komende dagen krijg ik van de papa van Bianca, ik mag Teus zeggen, foto’s toegestuurd, wellicht van enig commentaar voorzien en ik ga dit via deze weg met jullie delen. Leuk, inspirerend denk ik en op z’n minst knap en tot de verbeelding sprekend! Ik ga mijn best doen om, deels vanuit mijn eigen ervaring de foto’s van tekst te voorzien.

Geert