The day after …

Een nacht goed geslapen, ontbijtje en vroeg achter het stuur. Althans, voor Dirk, Erik en Bart Jan. Alle drie inmiddels weer onderweg naar huis, naar Veenendaal. Vanavond weer thuis hoop ik maar. Teus (voor intimi) en Bianca rijden morgenochtend weer huiswaart. Die nemen het er nog een dagje van denk ik, hoop ik. Beetje herstellen en samen genieten van de omgeving.

Het was bijzonder, het was ontroerend en het was mooi. Een monster tocht, extreem (story of my life), een ‘reus‘ van een berg en hele lange beklimmingen. Ik durf niet te zeggen of mijn ‘beklimmingen’ net zo zwaar zijn. Deze toppers hebben iets bijzonders gedaan en behoren daarmee tot een zeldzaam gilde. Het gilde van de ‘Cinglés du Mont Ventoux’.

Het is een hele bijzondere gewaarwording dat mensen dit voor jou willen doen. Bereid zijn om zo af te zien en geld bij elkaar te sprokkelen om operaties voor jou mogelijk te maken. Echt heel erg bijzonder. En mede door hen zijn we er nu echt bijna. 

Mijn ‘eerste’ beklimming start volgende week. Ik rij dinsdag alleen naar Italië om wat bij te komen, te revalideren zeg maar. Ik wil ook ervaren of het hoog in de bergen zijn bijdraagt aan meer stabiliteit van mijn aandoening. Op hoogte (boven 1500 mrt) zijn er geen allergenen. Die zorgen voor een continue ontstekingsactiviteit die bovenop de ontsteking van die vervelende bloedcellen (eosinofiele leukocyten) komt. Die bloedcellen in mijn bloed hebben we met het infuus dat ik krijg (aanstaande dinsdag weer) redelijk onder controle. Maar via een andere weg (mechanisme) weten ze toch het slijmvlies van mijn luchtwegen te bereiken. Daar krijg ik nu een ander medicijn voor (injecties) dat die bloedcellen juist via dat mechanisme moet gaan uitschakelen. Dan zou de onstekingsactiviteit wat moeten gaan afnemen. Kijken of ik daar mijn ‘top’ ga bereiken.

Wat de fietsers betreft, alle vier hebben ze de top bereik, hebben ze hun doel bereikt en wel lopend en fietsend. Toppers zijn het!

Geert

Tot slot, resumé!

Iedereen weer veilig terug beneden en Bianca in het water (zwembad). De beentjes konden wel wat verkoeling gebruiken. Ik snap het.

Wat een dag, wat een dag. Alle doelen bereikt, uitdagingen aangegaan en gehaald, met de hulp of onder de bezielende (bege)leiding van Teus.

En Teus was niet de enige vliegende kiep. Ook Dirk heeft een belangrijke bijdrage geleverd aan het welslagen van dit avontuur. En een avontuur was het. Een lege tank die met behulp van ‘monsieur Jerrycan’ (zie foto) de ‘bezem wegen weer nieuw leven ingeblazen heeft. ‘En wat de ‘monsieur Jerrycan’ ken met een Jerrycan, dat ken bijna nieman!’ (aldus Dirk.

Om 03.00 uur starten (ik zat zelf net beneden om mijn medicijnen te gebruiken) en uiteindelijk rond 16.15 uur allemaal weer beneden. Dirk één keer, de anderen drie keer en als klap op de vuurpijl Bart Jan de eerste lopend. Daar kun je je pet alleen maar diep voor afnemen. Een buiging is op z’n plaats!

Ik sprak daarnet Bart Jan, hij belde even. Ik kon aan hem merken dat hij trots op zijn prestatie is. Met alle recht van de wereld zou ik zeggen! Maar dat geldt voor alle vier en met Teus erbij (voor intimi) vijf.

Dame en heren, jullie waren en zijn geweldig, een geweldig team, een geweldig stel lieve mensen. Dank voor wat jullie gedaan, gepresteerd en voor mij betekent hebben! Ontroerend!

Ga met elkaar gezellig wat eten, jullie hebben het verdient!

Geert

Yes, yes, yes!11

Het is ze gelukt, ook Bianca en ‘papa Bianca’, Teus voor intimi, is voor de derde keer boven, bovenop ‘de reus’. Wat ik al dacht, daar zit een ‘harde kop op’. Bij deze temperaturen (beneden 35 graden) na twee zware beklimmingen de moed bij elkaar rapen om die derde klim toch te gaan ondernemen zegt iets over de persoon. Die geeft niet gauw op. Daar kun je op bouwen!

‘Een oude rot (Erik), twee jongelui en nog een door de wol geverfde vader die voor de wel verdiende dranken en energie heeft gezorgd. Drie nieuwe leden van het “Cinglés du Mont Ventoux’ gilde uit dat vlakke landje Nederland, ze hebben ze daar in het zuiden een poepie laten ruiken hoor. Daar zijn die ‘flachländer’ toch maar toe in staat!

Wat een klasse. Ik ben trots op ze, heel trots!

Kijk, ik had er maar wat graag bij willen zijn, maar dat gaat nu gewoon niet. Ze hebben dit huzarenstukje voor mij gedaan he. Daar wordt je op z’n minst stil van, toch?  Ze hebben zich volledig gegeven voor die laatste 1500/2000 euro. We zijn er bijna. Bijna! Ongelooflijk dat het bijna gelukt is.

Dank, dank, dank, … en nog eens dank!

Geert

En daar zijn ze dan, ‘vader en zoon’, helden zijn het!

Dit samen je je zoon (of in mijn geval dochter) doen moet je als ouder toch wat doen. Waanzinnig hoor. Twee mensen (de derde komt er nog aan he!) die vanaf nu tot het gilde van ‘Cinglés de Mont Ventoux’ Toebehoren. Een gilde waar je echt niet zomaar bij terecht komt. Nee, daar moet je wat voor doen. Dat gaat niet vanzelf, dit is een monstertocht waarin je die ‘reus’ drie keer op en af rijdt en in het geval van Bart Jan nota bene de eerste keer oploopt. Woorden schieten te kort! Klasse heren van het ‘Cinglés’ gilde!

En nu is het wachten op ‘papa Bianca’ en Bianca. Kijk, Bianca gaat minder snel. Bianca is minder getraind dan Bart Jan en Erik, maar dat maakt het niet minder knap. Sterker nog, ik denk dat het van haar nog knapper is. Waarom? Omdat de stap die Bianca maakt gigantisch is! Groot respect dame!

Ze doet het!!!

Ja hoor, ik zei het al he, Bianca is inmiddels ook voor de tweede keer boven. Teus (‘papa Bianca’) had geen rekening gehouden met de afstanden die gefietst moeten worden geloof ik. Tja, ook met de ‘voiture’ is het een heel eind Teus. Maar we hebben een reddend engeltje (nou ja, tja), heeft benzine gevonden (beneden bij ’le camping’) en ook Teus weer aan de gang gekregen.

Op naar de derde Bianca. Regel vier ‘Kan niet …’!

Effe pauze …

Twee keer op, twee keer af. Dan heb je wel even een pauze verdiend toch? Bianca is nog stijgende, maar gaat stug door. Daar zit een ‘harde kop’ op hoor. Die geeft echt niet zomaar op. En wanneer zij straks beneden is denk ik dag ‘papa Bianca’ (ik mag Teus zeggen he) voor haar ook wat lekkers in petto heeft. Zeg ehm op Bianca.

Wordt vervolgd.

En dat is twee!

Het is 09.38 u, zaterdagochtend 21 juni (de trouwdag van Helga en mij overigens), en ‘vader en zoon’ staan voor de tweede keer op ’de reus’. Wat een mooi stel dit en wat knap. Absolute toppers.

Op naar de derde. Naar beneden gaat natuurlijk gemakkelijk, maar die laatste ophoog is met deze temperaturen echt wel een uitdaging hoor. Kom op heren!

Bianca is, vergezeld van ‘papa Bianca’ goed op weg met de tweede klim. Ook zij gaat het gewoon redden hoor. En dan heeft ze wellicht wat steun van de anderen de derde klim. Zet ehm op Bianca!

Dirk heeft zijn doel bereikt. Hij Had zich van tevoren voorgenomen één keer de berg op te fietsen en eventueel een keertje te lopen. Dat is er niet van gekomen omdat de ‘servicewagen’ zonder benzine kwam te staan en dit reddende engeltje de boel weer op gang moest zien te krijgen. Ook dat is gelukt (zie de foto). Ben toch zeker ook trots op de ’beer uit Veenendaal’! Klasse gedaan jochie!

Eerste top, ‘toppie’!

Het is 06.13 uur wanneer Bart Jan voor de eerste keer vandaag de top van de Mont Ventoux, let op, lopend bereikt.  In 2u en 52min, lopend, wauw! Wat een held!

De naderen (Bianca, Dirk en Erik) zijn vannacht later vertrokken dan gepland (±05.25 u). Volgens mij was daar geen duidelijke reden voor, maar ook zij hebben de eerste keer de top van deze ‘reus’. gevonden. Erik om 06.32 u (was in 2 uur bezig, hoe rustig an gefietst?) en Bianca om 07.23 u, weer even later gevolgd door Dirk.

Ik ben eigenlijk wel een beetje trots op die jongelui merk ik. Ook, omdat ik hen (samen met Erik overigens) in het sportcentrum naar deze monstertocht begeleid heb.

Ik hoop vooral dat Dirk drie keer boven gaat komen. Erg benieuwd of het hem gaat lukken, want hij gaf vanochtend vroeg al wat pijntjes aan (zitvlak).

We gaan het (mee)beleven!

De kop is er af

Bart Jan  is gestart. Pfff … vroeg hoor, maar het geeft een heroïsche aanblik. Surreëel zo in het donker, maar prachtig. Prachtig wat deze vier mensen doen! 

En de andere zijn inmiddels wakker. Nog even en ze zijn allemaal op pad.

Ikzelf zit nu beneden, benauwd dus gebruik ik mijn medicijnen en ga dan zo nog maar even kijken of ik de slaap kan vatten. 

Benieuwd naar vandaag, naar hoe het ze daar zal vergaan. 

Ver, hoog en … warm, heel warm!

Nog een paar uur, een paar uur slapen en dan gaan ze los. Met als eerste Bart Jan die al om 03.00 uur aan de bak moet. De meesten van ons liggen dan nog te slapen, in droomland. Ik ook hoor.

Er is een reden voor om zo vroeg te starten. De belangrijkste is de temperatuur. Bij 35 graden een dergelijke inspanning leveren is niet gezond. En één zieke is genoeg he. Daarnaast vergt de lengte van deze monstertocht (ruim 140 km) gecombineerd met het enorme hoogteverschil (ruim 4400mtr) dat overwonnen moet worden tijd, veel tijd. Dus begint Bart Jan om 03.00 uur (hardlopend) en wordt hij om 04.00 uur gevolgd door de anderen (op de fiets).

En Teus (papa Bianca), Teus rijdt met de auto naar de top van de Mont Ventoux met een kofferbak vol met voer en drank. Veel voer en drank. Ze zullen het nodig hebben.

Ik wens als eerste Bart Jan (hij vertrekt immers als eerste en gaat de grootste uitdaging aan) en uiteraard daarna Bianca, Dirk en Erik heel, heeeel veel succes morgen.

Ik sta de hele dag in contact met Teus en zal meerdere keren een update schrijven en posten. Hou de pagina in de gaten. En mocht u de ’diehards’ een boodschap mee willen geven via mij, stuur mij dan even een appje (06-11006424). Dan verwerk ik het in de updates.

Geert