Leven met EDS - een duwtje in de rug
Help jij me een leven op te bouwen met mijn handicap? Misschien zit er ook wat in voor jou. Alle beetjes helpen. Bedankt
Hier en nu (onderaan vind je een uitgebreide uitleg):
Mijn therapie staat nu redelijk op punt, nu wil ik vooruit, een nieuwe start. Sinds mijn 7 jaar ben ik aan het tekenen en nog steeds is dat mijn passie. Het is een hele tijd quasi niet mogelijk geweest om te tekenen door de pijn in mijn handen. Daarvan wil ik dan ook mijn toekomst maken. Tekenen, tattooen, muurschilderingen, ... En daarvoor heb ik jullie hulp nodig, financiële hulp. Met een uitkering kom je niet ver als je een beginvoorraad art supplies wil aanschaffen zoals papier, kwaliteitspotloden, inkten, verf, etc en grotere dingen zoals een moderne behandelstoel, tekentablet, een tekentafel, moderne machines, ... maar ook administratieve verplichtingen zoals BTW nummer, kunstenaars statuut,… Een deel van mijn medische kosten moet ook uit eigen zak worden betaald.
Mijn dankbaarheid zal gigantisch zijn. Iedere donatie boven de 100€ krijgt dan ook een originele tekening van me toegestuurd, of als je dat liever wil, een tattoo van 10cm op 10cm. Wie weet is de tekening binnen een aantal jaren wel wat geld waard. Iedereen die doneert krijgt sowieso korting op eender welke opdracht (tekening, tattoo, muurschildering, canvas,…)
Op de afbeeldingen zie je enkele van mijn tekeningen en tattoos die ik op mijn vrienden mocht oefenen.
Kan jij me helpen, of ken je iemand? Druk dan op doneren, of deel de actie. Alle beetjes helpen. Super Bedankt.
Geschiedenis:
Meccano van den Aldi, zo noemde mijn grootvader ons soms, mijn zus en ik. Erg goed zitten we niet in elkaar bedoelde hij daarmee, uit liefde natuurlijk, niet gemeen. Met regelmatig bij ons gewrichtsproblemen, dislocaties, constante pijn, extreme vermoeidheid, ... had hij wel een punt. Hoe ouder we werden hoe meer pijn we kregen, pijn die op sommige dagen met geen pil te stillen was. Mijn zus kreeg eerst haar diagnose, een aantal jaren later ik ook. Ik wilde t allemaal liever niet weten, maar besefte dan dat ik niet anders kon als ik de hulp wilde krijgen die ik nodig had. Ehler-Danlos Syndroom, EDS afgekort. Een genetische bindweefsel aandoening. Een hele dag en nacht pijn, opletten wat je doet, braces waar je t bestaan niet van wist, pijnstilling noodzakelijk,... Sinds 1,5 jaar ga ik nu 2 keer per week naar de kine, moet ik dagelijks oefeningen doen zodat mijn gewrichten bij elkaar blijven, draag ik constant duim en vingerbraces (zie actiefoto) en moet ik voldoende pijnstilling nemen. Mijn leven heeft hierdoor een tijd noodgedwongen op pauze gestaan, op zoek naar de juiste therapie-combinatie. Door de pijn en de vermoeidheid kon ik niet veel meer dan voor de kinderen zorgen en rusten, veel rusten. Ik viel letterlijk in slaap waar ik stond.