“Ik schaam me soms om eerlijk te zijn”

Ik zit in de schulden.

Niet een beetje, maar zo dat ik soms bang ben om de postbode te horen.

Elke brief voelt als een klap.

Elke dag hoop ik dat er één moment rust komt — dat ik even kan ademen zonder schuldgevoel.

Mensen zien me lachen, maar ze weten niet dat ik ’s avonds stil zit, met een lege portemonnee en een hoofd vol zorgen.

Ik voel me mislukt, alsof ik iedereen teleurgesteld heb.

Ik vraag geen medelijden.

Ik wil alleen dat mensen weten hoe zwaar het is om te doen alsof alles goed gaat, terwijl je vanbinnen langzaam breekt.