Vanaf ik ongesteld werd kwamen de eerste klachten al meteen aanzetten. Er werd me eerst door artsen verteld dat dit er allemaal bijhoord maar diep vanbinnen voelde ik al aan alles dat er iets niet klopte. Ook mijn voormalige partner wuifde alles meteen van de baan en liet me in het ongewisse. Nadat we uiteindelijk uit elkaar gingen heb ik dan toch de stap alleen durven zetten om onderzoeken te laten uitvoeren en daaruit kwam het verdict: endometrios. Ik moest even slikken, zoveel vragen en amper kennis hiervan liet ik dan toch uiteindelijk een eerste laparoscopische operatie uitvoeren. Waarbij ze al heel wat weefsel hebben kunnen wegnemen maar dit is tot op heden niet voldoende. Het herstel was moeizaam met wel wat complicaties maar ik had er alles voor over om minder pijn te lijden en om mijn kinderwens veilig te stellen, want ja die is er wel.

Zelfs als zou ik geen kinderwens hebben, iedere vrouw hoeft niet onnodig pijn te lijden. 

ik heb lang getwijfeld of ik dit verhaal wel zou delen maar dat zou het taboe er rond weer aansterken, dus ik ben blij dat ik dit even heb neergeschreven. 
 

Bedankt om mijn verhaal tot hier te lezen.

liefs 

Sarah  🤍