Dit is het verhaal van mijn moeder, een vrouw die altijd alles voor anderen gaf, zelfs toen zij zelf het allerminst had. Een vrouw die door de handen van het leven is geslagen, maar ondanks alles altijd bleef proberen, altijd bleef hopen. Een vrouw die zich nu, na meer dan 15 jaar, verloren voelt en geen uitweg meer ziet. En ik kan haar niet alleen helpen.

Mijn moeder was altijd een hardwerkende vrouw, die alles gaf voor haar gezin. Maar toen werd ze ziek. Een ziekte die langzaam alles van haar wegnam: haar gezondheid, haar baan, haar toekomst. Toen kon ze niet meer werken, en haar lichaam en geest gaven steeds meer op. Het werd steeds moeilijker om rond te komen, maar ze bleef vechten, ondanks de pijn, ondanks de constante angst om niet genoeg te hebben. Maar dat bleek niet genoeg te zijn.

Haar huwelijk ging kapot, en haar wereld stortte in. Ze raakte alles kwijt: haar huis, haar stabiliteit, haar vertrouwen. Ze eindigde in een reeks van onbetaalbare huurwoningen, waarvan de kosten elke keer hoger werden, terwijl haar inkomsten keer op keer daalden. Ze zat vast. De laatste plek waar ze woonde was een tinyhouse, een plek die in de praktijk onleefbaar was door de torenhoge rekeningen voor gas, water en licht. Het was daar dat ze voor het eerst het gevoel kreeg dat ze echt geen uitweg meer had.

En toen kwam de daklozenopvang. Een plek waar ze nu woont. Een plek die helaas niet veel meer biedt dan een dak boven haar hoofd en de onzekerheid van een toekomst die steeds verder weg lijkt te raken. Dit is haar leven nu. En het breekt mijn hart.

Wat mijn moeder het allermeest verdient, is een plek waar ze zich veilig en geliefd voelt. Een eigen huisje waar ze niet elke dag hoeft te twijfelen of ze haar huur kan betalen, waar ze niet elke maand in angst leeft voor een rekening die ze niet kan voldoen. Waar ze eindelijk kan rusten, zonder dat de zorgen over geld haar blijven achtervolgen. Een plek waar ze eindelijk mag ademhalen.

Ze heeft al 20 jaar geen vakantie gehad. 20 jaar waarin ze nooit de kans kreeg om even weg te zijn van de zorgen, van de pijn, van de eindeloze strijd. Nooit even de tijd om gewoon te zijn, te genieten, te ontspannen. Mijn moeder heeft niet alleen haar gezondheid verloren, maar ook de mogelijkheid om haar dromen na te jagen, om zichzelf weer te vinden.

Ze is een vrouw die altijd een ander voor zich zette, zelfs als het haar alles kostte. Nu vraag ik om jouw hulp. Ik wil haar teruggeven wat zij altijd gaf aan anderen: hoop, rust, geluk. Ze verdient het zo om weer een thuis te hebben, een plek waar ze zichzelf mag zijn, waar ze niet elke dag hoeft te overleven, maar gewoon mag leven.

Haar situatie is uitzichtloos geworden, en als we niet snel iets doen, weet ik niet hoe het verder moet. Elke donatie, hoe klein ook, kan haar dichter bij een leven zonder zorgen brengen. Laten we haar helpen haar laatste kans op geluk te grijpen. Laten we haar de rust geven die ze zo verdient.

Dank je wel voor je steun.