Hallo allemaal, even kort schetsen wie we zijn. Wij zijn een gezinnetje van 3. Mijn partner en ik hebben een, ondertussen volmondige, kleuter van 3 jaar rondlopen thuis. Een prachtige dochter waarvoor we hemel en aarde zouden verzetten. Of wat meer past binnen ons verhaal momenteel, een huisje kopen en verbouwen. En dat laatste ging en gaat niet zomaar van een leien dakje..

Mijn vriend en ik hebben, sinds we elkaar kennen, (nu ondertussen een 8 jaar) enorm hard gewerkt om eindelijk een huisje te kunnen kopen. Een paar maanden geleden kregen we van de bank ‘groen licht’ betreffende onze financiering en vonden we al snel een huisje, een plekje waar we onszelf wel zagen aarden met z'n 3.

Begin maart was het dan eindelijk zover, we kregen de sleutel! Ooh fijn, kunnen jullie onmiddellijk verhuizen, dachten er velen. Maar dat was nog niet aan de orde. We kochten dan wel een huisje, maar gezien ons beperkt budget, geen financiële steun vanuit onze beide contexten en de dure prijzen algemeen was het een huisje met nog werk aan, veel werk. Maar goed, niets dat ons kon tegenhouden.

De dag van de sleuteloverdracht begonnen we er gelijk aan. We brachten de woning terug naar een ruwbouw (gelukkig moeten we niet direct iets doen aan het dak en de ramen) en bouwden elke dag, nu nog steeds, aan ons huisje. Behalve de electriciteit doen we alles zelf. Moet het helemaal af zijn tegen we verhuizen? Nee, dat moet niet, zolang de basis er maar is en we er (veilig) kunnen wonen. En dat verhuizen komt nu wel heel dichtbij.. Eind deze maand moeten we uit ons huurappartement. Verlengen kan niet omdat we dat financieel niet trekken (we betalen voor alles dubbele lasten). Dat ging pittig zijn, wisten we op voorhand en hadden we ook ingecalculeerd. Echter botsten we tijdens het verbouwen ook op enkele verborgen gebreken en kosten. Deels hadden we hier een klein budgetje voor achter de hand, al leek ons budgetje niet opgewassen tegen al die onvoorziene kosten.. Maar goed, we zetten koppig door, werken dubbel zo hard, en draaien elke euro nog eens dubbel om. Want binnenkort hebben we weer wat meer ademruimte, binnenkort verbouwen we verder als we er wonen, binnenkort vallen die dubbele lasten weg, binnenkort..

Nu net op het moment dat het financieel echt lastig begint te worden geeft onze gezinswagen het op. Die heeft besloten niet mee te willen verhuizen.. Vandaar onze vraag naar een duwtje in de rug, even wat ademruimte.. Of dit lukt, geen idee, maar vragen staat vrij denk ik? Moest er iemand wel wat ademruimte hebben om ons dat duwtje in de rug te geven zodat we een andere gezinswagen kunnen aankopen zouden we ontzettend dankbaar zijn! Hadden we nu nog even met onze auto kunnen blijven rondrijden hadden we uiteindelijk zelf wel weer iets bij elkaar kunnen sparen, maar hij gaf het helemaal op.. Omdat we hem dagelijks nodig hebben en we dus liever vandaag dan morgen een andere wagen hebben, doe ik hier, voor de eerste keer ooit en met een bang hartje deze oproep. Want wie weet..

Alvast bedankt om ons verhaal te lezen! Hoopvolle groetjes,

G, R en B