21 juli, de dag die mijn leven veranderde…

Met hevige abdominale pijnklachten werd ik via spoed opgenomen in het ziekenhuis. Een lang weekend, niets acuut aan de hand… Mocht ik al snel naar huis. Ambulante afspraken voor verder medisch onderzoek kreeg ik voor de eerstvolgende dagen mee. De sterke pijnstilling hielp me verder.

De onderzoeken wezen uit dat het verstandig was om mijn galblaas te verwijderen, deze bevatte galstenen. De arts handelde snel en 2 dagen later werd ik geopereerd.

Een week later…

Telefonisch werd ik gecontacteerd, kreeg te horen dat de arts me vroegtijdig wou terugzien.

Ik voelde het gewoon, de grond zakte onder me weg…

De volgende dag kreeg ik van de arts de diagnose galblaaskanker. Bij het pathologisch onderzoek werd de tumor gevonden, deze was niet zichtbaar op echo.

Helemaal gek werd ik, zo ongeloofwaardig, het leek geen werkelijkheid. Tranen van onmacht en wanhoop, niet klaar voor de strijd!

In snel tempo volgde een reeks onderzoeken, het leek wel een race… Voor mijn laatste afspraak werd ik doorverwezen naar een ander ziekenhuis, op naar een toparts in leverchirurgie.

Deze was kort en bondig, zijn duidelijkheid apprecieerde ik wel en toen drong de ernst binnen… Ik mocht mijn galstenen zeer dankbaar zijn, zonder deze zou ik binnen een maand of 7/8 geel zijn geworden en zou ik er volgende zomer niet meer geweest zijn…

Er is opnieuw een datum gepland om een leverresectie uit te voeren en lymfeweefsel te verwijderen. 

Galblaaskanker is een zeldzame kanker waar men dus maar weinig studie naar kan doen. Een doelgerichte chemokuur is er niet. In Amerika zijn er maar 2000 gevallen per jaar, meestal ontdekt men het pas in een laat stadium.

In het labo worden ondertussen verschillende chemo’s getest op mijn verwijderde tumor om uit te zoeken welke het “best” mijn cellen dood.

Chemo volgt dus nog…

Het komende jaar zal veel bepalend zijn. 
De gemiddelde overlevingskans is 2 jaar met 15% op 5 jaar.

In 1 dag stortte mijn wereld in, ik…

Een levenslustige alleenstaande vrouw van 48, met heel wat toekomstplannen op mijn programma. Eindelijk zag ik na een zware periode weer licht in de duisternis…

Niet te vatten…

Gelukkig kan ik rekenen op veel steun van mijn kinderen, al is het zeer moeilijk voor hen. Het zou fijn zijn om nog veel mooie herinneringen met hun te kunnen maken.

Deze situatie brengt mentale uitputting met zich mee.

Uw financiële steun heeft een zeer grote invloed om ons minder zorgen te moeten maken en mentaal sterker te staan in de strijd!

Maar vooral…mijn kinderen niet te moeten achterlaten met financiële lasten van deze medische strijd!

Mocht er waar dan ook een behandeling mogelijk zijn die meer doeltreffend is, wil ik ook niet moeten twijfelen wegens financiële redenen om deze te kunnen starten!

Uw bijdrage hoe klein ook maakt voor ons een wereld van verschil want vechten zal ik…

Updates volgen