Hier wil ik even mijn situatie schetsen. 

Ik ben een 40 jarige mama waarvan de medische klachten 4 jaar geleden begonnen zijn. Plots kreeg ik hevige pijnaanvallen in de maag. ( Niet beter te vergelijken met weeën). Ik belande op de spoedafdeling. Daar bleken het maagzweren te zijn, dus opgelucht naar huis. Dit kwam wel goed. Maar niets is minder waar. Ik belande de komende periode bijna wekelijks op de spoedafdeling. Enkele bezoeken later bleken het galstenen te zijn dus werd de gal weggenomen. Was een opluchting want de oplossing was er uiteindelijk. Weer was het valse hoop. Er werd morfine opgestart omdat ze de oorzaak van de pijn niet vonden. Ik moest leren ontspannen zei de dokter, ik kan verder niets meer doen. Dan maar naar een ander ziekenhuis. Kreeg ik daar te horen. We vinden de oorzaak van de pijn ook niet. Je moet naar de pijnkliniek. Daar hebben ze verschillende behandelingen gedaan. Zoals denervatie van de zenuwen rond de maag, baxters ketamine, niets hielp. Ondertussen kon ik ook niet meer eten waardoor er dagelijks sondevoeding werd gegeven, wat ik trouwens nu nog altijd krijg want eten lukt nog steeds niet. Aangezien alle pogingen tot pijnbestrijding niet helpen wordt de laatste optie een neurostimulator. Aangezien dat het om de zenuwen rond de maag gaat krijg ik geen terugbetaling van het RIZIV en moet ik alle kosten zelf betalen.  Momenteel heb ik heel zware medicatie waardoor ik niet altijd naar behoren kan functioneren, kan niet meer alleen buiten en mag zeker niet meer met de wagen rijden. Ben dus een heel stuk van mijn zelfredzaamheid verloren.