Lieve mensen. Ik ben een alleenstaande werkende mama van 2 schatten van kinderen die ik al hun hele leven alleen opvoedt. We hebben de laatste jaren heel wat tegenslag gehad. Een plots overlijden van een dierbare waardoor ik zelf enorm van heb afgezien. Als mama moet je door doen voor je kinderen, wat ik ook deed. Ik voelde me 1000 man sterk maar was het niet. Ik deed verder op automatische piloot. Werken, kinderen opvoeden en bijstaan. Tot ik op een moment toch de stap durfde zetten om toe te geven dat het niet goed met me ging. Op het diepste van mijn momenten kon ik begrijpen waarom mensen zelfmoord plegen. Het is zeer beangstigend als het in je hoofd niet goed zit. Nu zijn we 2 jaar later en gaat het danzij de psycholoog en huisarts weer goed. Mijn kinderen hebben nooit gezaagd dat ik de weekends liever bleef hangen in de zetel en de kracht niet had om dingen te doen. Mijn kinderen zijn echte schatten. 

Helaas kreeg ik vorig jaar het slechte nieuws dat ik moest geopereerd worden voor baarmoederhalskanker. Weer een klop erbij want je denkt weer aan wat met de kinderen.

Na de 1ste controle na de operatie bleek het weer niet goed te zijn. Biopsie en alweer een operatie.  Mijn kinderen zijn altijd heel begripvol geweest en hebben er nooit problemen van gemaakt. Echter zou ik ze nu graag eens verwennen met een weekend naar disneyland. Iets wat ik helaas niet volledig kan betalen ook al werk ik. Het leven is gewoon superduur geworden om rond te komen. Misschien zitten hier mensen die ons dit willen gunnen. Ik doe elke dag mijn best maar soms wil je je kinderen wat gunnen en kan je het simpelweg niet. Dan breekt je moederhart toch even. Bedankt om dit te lezen. Liefs xx