‘Help Tasnim Gaza te ontvluchten’ is een steunactie voor de vrouw van Abdullah, wiens situatie de laatste maanden geregeld in de columns of opiniestukken in De Standaard te volgen was en waarover nu ook op de website van MO* bericht wordt, en die zoals alle Palestijnen in Gaza in levensbedreigende omstandigheden in Rafah verblijft. De situatie verslechtert er met de minuut en deze geldinzameling dient om haar doortocht naar Egypte te betalen, zodat ze veilig is, en om daar dan een nieuwe start te maken. Abdullah was een collega op het werk, wiens situatie we van dichtbij meemaakten. Ik kon niet langer toekijken en startte deze crowdfundingsactie op. 

• Update op vrijdag 12 april 2024: Dankzij de vrijgevige schenkers aan deze steunactie, samen met wat Abdullah bij enkele vrienden kon lenen, is het gelukt om Tasnim over de grens met Egypte te krijgen. Het verhaal van vertrek tot bevrijding van Tasnim kunt u lezen in vier afleveringen op MO*:

https://www.mo.be/wijzijnhier/de-ene-zijn-dood-is-de-andere-zijn-brood

https://www.mo.be/wijzijnhier/palestijnse-levens-zijn-niets-waard

https://www.mo.be/wijzijnhier/ik-wou-dat-ik-meer-kon-doen-maar-ik-heb-geen-geld

https://www.mo.be/wijzijnhier/rino-hier-is-tasnim

• Momenteel verblijft ze in een appartement in Caïro. Aangezien de leningen om dit alles te bewerkstelligen nu terugbetaald moeten worden, is de opbrengst via deze Steunactie nog steeds broodnodig.
• Alvast de grootste dank van Tasnim en Abdullah aan iedereen die aan deze actie bijdraagt of bijgedragen heeft!

Problemen rond hun gezinshereniging anderhalf jaar geleden - DVZ aanzag de datum van uitgifte van een document verkeerdelijk aan als huwelijksdatum - bleken het begin van een nachtmerrie die tot vandaag voortduurt en steeds erger wordt. Wij, de collega’s, volgden alles mee vanop de eerste rij en voelden ons steeds nauwer betrokken met zijn uitzichtloze situatie. Vandaag probeert hij nog steeds om zijn vrouw uit Gaza weg te halen, het stel heeft geen kinderen. Ook de rest van zijn familie zit vast in Rafah in verschrikkelijke omstandigheden maar zijn vrouw is de enige persoon die hij - mocht DVZ alsnog instemmen met een gezinshereniging - kan helpen want zij is de enige die deel uitmaakt van zijn kerngezin. Hij wil dan ook alles doen om haar te redden uit die hel.

Het zijn verschrikkelijke tijden en we staan erbij en kijken ernaar maar hiermee kunnen we Tasnim op zijn minst opnieuw hoop geven! Elke bijdrage, klein of groot, wordt zeer gewaardeerd alsook het delen van deze actie. 

Het geld komt rechtstreeks op de rekening van Tasnim en Abdullah terecht.

(in De Standaard, 29/01/24)

'Ondertussen is zijn familie naar Rafah gevlucht, naast de Egyptische grens: zijn vader en moeder, een zus met haar kinderen en kleinkinderen waaronder een baby van twee weken oud en een broer met zijn gezin, samen met Tasnim, de vrouw waar Abdullah in 2014 mee getrouwd is, en haar ouders. Ze leven daar nu naast anderhalf miljoen andere Palestijnen onder de blote hemel. Het is elke dag een gevecht om aan wat voedsel en water te komen, medicijnen zijn er al lang niet meer. En er zijn amper voorzieningen zoals een toilet, laat staan een douche. Het is er de hel.

'Met een humanitair visum dat hier wordt uitgereikt kun je ginds momenteel ook niets meer aanvangen, België wordt door Israël steeds meer als een vriend van de Palestijnen beschouwd. Je hebt beter een Duits of Amerikaans visum als je weg wilt geraken.'

Een zus van Abdullah is naar Egypte gevlucht, kostprijs: zesduizend euro. Veel geld, maar het is haar toch maar gelukt om te ontsnappen. Hierdoor hebben Abdullah en zijn vrouw weer hoop gekregen. Momenteel is hij alle mogelijkheden aan het overlopen en denkt daarbij ook aan crowdfunding. Maar hoe overtuig je een organisatie ervan een project op te zetten dat dient om iemand illegaal een grens over te krijgen? Wie weet, misschien dat ze het in overweging nemen als die persoon zich in een levensbedreigende situatie bevindt? Abdullah schudt het hoofd, wil er verder niet bij stilstaan.

'Als mijn vrouw maar in Egypte raakt, dan is ze tenminste veilig en terug een stukje dichter bij huis.'