12 jaar geleden heb ik op aanraden van mijn adoptieouders een nieuwbouw appartement gekocht. Dit kon dan ook enkel als mijn moeder meetekende bij de lening bij de bank. Nadat alles getekend was en de papieren in orde waren bleek al gauw dat de werken gewoon stillagen . Enkel ruwbouw en verder niks. Al gauw werd duidelijk dat de aannemer gestopt was met het project en langs geen kanten meer bereikbaar was. Ik was toen al 7 maand zwanger. Na veel geprocedeerd was er maar een oplossing voor mij omdat ik dus wel een lenig had en dat was een openbare verkoop van een onafgewerkt appartement. Zelfs na de verkoop zou ik nog een schuld hebben van 30000 €.  Enkel op mijn naam want mijn moeder stond nergens in het contract van de lening vermeld. Mijn ouders hebben na veel ruzie alle contact met me verbroken en ik was radeloos. Ik heb sindsdien het minimum afbetaald. Als ik nu de helft zou kunnen betalen in 1 keer dan zouden ze de andere helft laten vallen zo blijkt na telefonisch contact. Dit is de enige optie die ik nog heb om hier uit te geraken en mijn kinderen hier niet mee op te zadelen . Ik ben echt ziek geweest hiervan. Ik heb dit nooit gewild.