In 2020 werd ik (en de andere collega’s) gedwongen om verder te werken terwijl we op tijdelijke werkloosheid owv corona stonden ingeschreven. Dit was bij mijn toenmalige werkgever.
De arbeidsinspectie kreeg hier lucht van en viel binnen in de 5 kantoren tegelijk.
Op dat moment was ik gelukkig al uit dienst, omdat ik weigerde om nog op baan te gaan als ik niet als werkend werd ingeschreven.
Dus kreeg ik mijn ontslag eind augustus 2020(onderling akkoord).

Kort erna heeft de papa van mijn zoon mij fysiek enorm toegetakeld (15 september 2020). Hiervan is aangifte gebeurd. Maar geseponeerd omdat het de eerste keer was. Tot op vandaag heb ik hierdoor nog steeds last aan de lymfknopen in mijn beide benen.

Maar als alleenstaande en op dat moment werkloze moeder moest ik zelf mijn boontjes doppen met een minimum aan inkomen, waardoor ik putjes gemaakt heb.
De zaakvoerster werd veroordeeld om ons het bedrag uit te betalen waarop we recht hadden terwijl we werkten.
Dit gebeurde uiteindelijk in februari 2021. Maar de gemaakte putjes moesten uiteraard gevuld worden… Want ik had betaalbeloftes gemaakt.
Ik kreeg begrip van RVA voor mijn situatie en er werd een bedrag afgesproken.

In het najaar van 2021 kreeg ik terug enkele financiële opdoffers.
Ik heb RVA gecontacteerd (najaar2021) dat ik even betalingsmoeilijkheden had. 

Ook veranderde ik van werk eind februari 2022 door overtuigd te worden van vele mooie (uiteindelijk loze) beloftes.
Ik had een firmawagen bij mijn vorige werkgever, waar ik dus in februari ben vertrokken, echter geen franchise in de car policy. Hierdoor werden krasjes van meer dan 8cm volledig op mij verhaald. De man van de leasingmaatschappij zei me echter dat dit kwam door derden, dat dit wel zeer duidelijk was (ik woon langs een drukke baan). En de wagen er eigenlijk zeer goed uit zag. Maar hij diende de Rentanormen te volgen.
Echter heeft mijn vorige werkgever 2780 euro gerekend aan mij, omdat de leasingmaatschappij de schade zou herstellen.
Dit is verrekend met loon en vertrekvakantiegeld. Een serieuze domper en streep door de rekening.

Achteraf kreeg ik een aanmaning van FOD FIN.
Ik heb ettelijke keren gebeld om tot een haalbare oplossing te komen. Maar de schuld moet binnen het jaar betaald worden.

Dan probeerden ze dus via loonbeslag, hiertegen heb ik verzet aangetekend.
En best, want enkele dagen later ben ik op heel gemene wijze ontslagen door mijn laatste werkgever.
De dame waarmee ik vroeger nog heb samengewerkt en me zo graag in haar team wou.
“Ik bracht niet genoeg op”. Ik was hier echt enorm van onder de indruk en aangedaan. Ben daar even echt niet goed van geweest.
Maar het kwaad van het loonbeslag was al geschied. Zo werd een groot deel van het bedrag dat mij zou moeten uitgekeerd worden, doorgestort naar de deurwaarder.
Ik ben momenteel echt radeloos.

Ik moet mijn zoontje momenteel zoveel weigeren. Ik eet liever zelf niet dan dat hij geen eten zou hebben. Ik wil hem ook alle kansen geven. Gelukkig heb ik hem geleerd om de kleine dingen te appreciëren.

Ook mijn gezondheid lijdt er fel onder. Ik heb mijn C4 nu pas ontvangen, dus ik moet nog even wachten op de uitkering.

Opgeven staat niet in mijn woordenboek en ben volop aan het solliciteren. In de vakantieperiode niet zo evident. Maar er is wel al interesse getoond, maar telkens pas mogelijkheden vanaf halfweg oktober.

Doordat ik zo weinig loon heb ontvangen, heb ik nu ook 2 maanden huurachterstal. Naast mijn zoontje dat mijn hele leven betekent, moet de huur uiteraard ook dringend betaald worden. Dit is ook belangrijk. 

Ik wil absoluut niet profiteren, maar heb een financieel duwtje nodig om terug alles op rails te krijgen. Dank je om mijn verhaal te lezen!