Ons verhaal begint bij een jongen van 9 jaar met Autisme; lieve Lucas… Al jaren worstelend in een wereld die voor hem moeilijk te begrijpen is en andersom hebben andere kinderen ook moeite met zijn manier van denken.  
Lucas hunkerde al heel lang naar een hondenvriendje, een kameraad, een maatje die hem niet veroordeelt, niet moeite heeft met zijn autisme, maar hem gewoon onvoorwaardelijke liefde en ook innerlijke rust geeft. 

Vorig jaar heb ik dan ook de stap genomen om op zoek te gaan naar een hondje voor Lucas.  Met een kind met autisme moet je altijd 10 stappen vooruit denken en constant rekening houden met moeilijkheden en obstakels. Daarbij hoort dat je zoveel mogelijk problemen alvast probeert te voorkomen. Dus om ervoor te zorgen dat we een geschikt en gezond hondje voor Lucas zouden vinden heb ik hulp ingeschakeld van een ervaren bemiddelaar die met onze cruciale zoektocht zou helpen. Zo is Max, de lieve bruine labrador in het leventje van Lucas gekomen.

Helaas…. ondanks alle moeite en geld die we in deze zoektocht gestoken hebben blijkt het helemaal niet goed te gaan met Max, ons lieve vriendje. Na een aantal bezoeken aan de dierenarts en het maken van röntgenfoto's, bleek dat Max heupdysplasie (HD) heeft… Wat ik zo hard geprobeerd heb te voorkomen is nu toch waarheid geworden…. Het is zelfs heel slecht gesteld met zijn heupen…

Diagnose kruiste ons aanvraag voor dierenverzekering met gevolg dat alle kosten gerelateerd aan HD buiten gesloten wordt.

Max is slechts 1 jaartje oud en heeft nu al de prognose dat heupvervanging het beste voor hem zal zijn, zo slecht ziet het eruit…. De ontnuchtering, het verdriet… En het beklemmende gevoel en verdriet dat ik Lucas moet vertellen dat het helemaal niet goed gaat met zijn kameraad.  

Het totale gevoel van machteloosheid en innerlijke verdriet is niet te omschrijven… De kosten per heup is geschat rond 5600 euro… Een doel wat in de verste verte niet haalbaar is….. Het gevoel van ontnuchtering, maar ook schuld.. Had ik het maar niet uit handen gegeven, had ik maar nog meer mijn best gedaan…. Had ik maar…. De dierenarts en de orthopedisch specialist gaf aan dat een HD verklaring nooit 100% garantie geeft… Zuiver ras of niet, idem dito… Soms is het gewoon echt pech hebben….

Maar toch… Het blijft knagen… Want ik heb een zoontje van 9 met autisme die de vaardigheden niet heeft dit te begrijpen en verwerken. 

Mijn moederhart roept mij op in actie te komen en alles op alles te zetten. Daarbij moet ik ook een beetje mijn trots opzij zetten en mij richten op de Barmhartige Samaritanen onder ons… De dierenliefhebbers… En de hondenliefhebbers die maar al te goed begrijpen hoe moeilijk en verdrietig het is om je trouwe dierenvriend te zien lijden… Voor lieve Lucas is dit zelfs twee keer zo zwaar… Hij heeft niet echt vrienden. Max is zijn beste vriend, waar hij in de ochtend mee wakker wordt en in de avond mee naar bed gaat. 

Ik zet dus deze actie op met oprechte dankbaarheid voor alle beetjes om ons, Max en Lucas te helpen……