Spiro had pech om zijn linker achterpootje te breken toen hij nog een kleine puppy van amper 800g en van amper 4 maand oud was doordat hij met zijn nageltje in het gaas van de trolley bleef hangen. Een eerste operatie door een gespecialiseerd chirurg volgde want hij was nog in volle groei. Toch kon deze operatie niet verhinderen dat zijn bot scheef groeide.

Een dik jaar later was een nieuwe operatie noodzakelijk op dezelfde plaats. Toen al had de chirurg gewaarschuwd dat er een mogelijkheid was dat zijn kruisbanden het niet zouden houden omdat ze te veel onder spanning stonden door de schuine stand van zijn pootje.

Enkele weken terug was het plots zo ver. Spiro piepte en kon zijn pootje niet meer gebruiken. De onderzoeken toonden aan dat het wel degelijk de kruisband was. Echter door de vorige operaties kan de 'eenvoudige' (en goedkopere) ingreep niet gebeuren en moet er een complexere en veel duurdere ingreep aan te pas komen. 

Als alleenstaande moeder van een tienerzoon lukt het me momenteel financieel niet meer om dit nog eens extra naast alle gestegen levenskosten te betalen.

Spiro is echter nog maar 5 jaar oud en verder een heel gezond, levenslustig en superlief baasje. Hij had enkel pech om als puppy zijn pootje te breken waardoor alle verdere problemen daaruit voortgevloeid zijn. 

Zelf doe ik vrijwilligerswerk in de dierenvoedselbank, vang andere hondjes op maar financieel gaat het momenteel eventjes niet meer om deze operatie nog extra te betalen.

Alle beetje helpen, dus als iemand met een hart voor dieren een bijdrage, hoe klein ook, kan leveren, dan zou dat Spiro terug een stapje dichter bij zijn operatie en revalidatie zetten. En dan kan dit kleine lieve kereltje binnenkort weer onbezorgd rondhuppelen.

Namasté.