Het begin van mijn einde…

1 februari 2019 :gisteren nog dakloos , en vandaag in een god vergeten gat gedumpt in een dorp waar ik niets of niemand ken, in een appartement helemaal bovenaan dat mij angst inboezemt. Ik voel mij hier niet thuis maar het moet of ik slaap weer op straat…

Al van dag 1 tijdens de bezichtiging voelde het appartement niet goed aan. Vrij veel lawaai, agressieve buren geen enkel wederzijds respect voor elkaar.

De lucht voelt raar aan om te ademen, klam… maar we staan er verder niet bij stil want we hebben dit nodig onze dochter die op 24 oktober 2018 geboren is , licht op dat moment op neonatale in uz gent net geopereerd aan een openhart operatie voor hypoplastisch linker hart syndroom. We moesten dus iets hebben van woonst.

Na enkele dagen begon het , iets ophangen aan de muren : onmogelijk elke nagel viel meteen weer uit de muur inclusief met een stuk muur.

De muren brokkelde zo af.

Verven ? Onmogelijk de verf bleef niet aan de muren, de grondlaag van de muren kwam ook gewoon mee ….

Nog enkele dagen later begon het op te vallen nadat de meubeltjes er stonden, in was niet tevreden van hoe de kamer ingericht was en we zchoven de kast weg…. Bijna heel de muur bedekt met zwarte schimmel.

Hier meteen melding van gemaakt bij het sociaal verhuurkantoor

Ik kreeg telkens na enkele wegen klagen een andere uitleg

-ge verlucht te weinig - ge verlucht teveel - het is te warm bij u thuis etc etc etc. Kuist het af met azijn en water en het is inorde. Met in gedachten te houden hoe de muren afbrokkelde bij het minste en dat de verf zelf niet bleef hangen aan de muren.

3x per week kuiste ik de muren af, met water en azijn zoals ze zeiden met een goed uitgewrongen doekje.

De eerste problemen voor mij persoonlijk kwamen op : problemen met ademen oke , astma dus een puffertje. Alles zou goed komen… de problemen aan mijn longen bleven komen en werden elke keer erger.

Nog enkele weken later kreeg onze dochter opnieuw een operatie die nodig was voor haar kleine hartje te redden. Ik was bij haar we zaten rustig tv te kijken en ze viel rustig opnieuw in slaap voor de nacht. Ik voelde mij eigenlijk vrij normaal, maar dan begon mijn zicht raar te doen.. ik belde de verpleegster en vertelde wat er aan de hand was , ik zag niets meer aan de linker kant. Ze vroegen of ik gedronken had want ik was blijkbaar niet goed te verstaan, na duidelijk gemaakt te hebben dat ik daar niet weg ben gegaan, hebben ze me meteen doorverwezen naar spoed.

Ik had juist de tijd om vanuit het kinderziekenhuis over te stekene naar de spoed afdeling en daar ben ik ineen gezakt. Ik was nog bij bewust zijn, maar ik kon niet meer praten of staan. Mijn hele linkerkant was uitgevallen. In aller ijl testen moeten doen en bleek dat ik een herseninfarct heb gehad op 28 juni 2019 net bij het binnen komen op de spoed in het uz.

Ik ben dan ook meteen opgenomen op de stroke unit. Een kotje met gordijnen  en een eilandje met verpleegkundigen om iedereen in t oog te houden. Het eenigste dat ik kon bedenken was ik hoor hier niet ik moet bij mijn meisje zijn. Ik kan geen aandoening hebben van oudere mensen terwijl ik nog geen 30 ben!

De dag erna hartfilmpjes late maken , mri en heel de reutemeteut en op mijn aandringen begonnen met de revalidatie. Gek maar waar heeft mijn meisje gezorgd voor mijn kracht om er snel terug boven op te komen.

Bleek dat ik 5 trombose’s had verdeeld over beide ogen. De grootste zit natuurlijk links en daar is mijn zicht ook (zo goed als)door weg.

Ik kan ook geen felle lichten verdragen dus is mijn bril naarnaar aangepast met alle mogelijke filters en de zwaarste tint donker dat erop kan.

Kwam daar nog een ASD bij dus ook een verzakt imuum systeem.

En als kersje op de taart : een bol in mijn hersenen ter grote van een 2€ stuk wat niet te opereren valt momenteel door de enorm slechte locatie.

Dit maakt mij enorm vatbaar voor alles en nog wat.ik word snel ziek , ik heb veel medicatie nodig wat niet terugbetaald word en ik moet heel mijn leven dagelsijks aanpassen en hopen dat ik de dag doorkom zonder aanvallen.

Na enkele jaren gezaag en geklaag bij het sociaal verhuur kantoor af te leveren  voor alle problemen was er nog steeds geen antwoord op het zwarte schimmel probleem.

Intusse heb ik zware long problemen ontwikkeld 6 long ontstekingen op een jaar die gemakkelijk 2-3 maand per keer kunnen duren is dus normaal geworden , mijn lobgslimvliezen zitten constant vol etter waardoor ik het gevoel heb te stikken en licht in mijn hoofd word.

Ik krijg nog geregeld tia’s (herseninfarctjes) die getriggerd worden door stress en vermoeidheid en de dagelijkse pijnen.

Door de kosten voor de operaties en dokters ben ik beginne sukkelen financieel. Ik ben in collectieve geraakt (wat inmiddels gestopt is door herroeping) en de collectieve betaalde niets geen huur of schulden maar er verdween wel maandelijks 700€….

Ik kreeg dus een uitnodiging voor de rechtbank voor een dreigende uithuiszetting. Daar liet ik de echter de foto’s zien van de schimmel etc en alle bewijzen de rechter had er geen oor naar ik moest mij verder in de schulden werken om de huur achterstal van 4400€ binne de drie maand te betalen.  Ik zat in collectieve ik had geen toegang tot mijn centjes en de csr betaalde niets… wat moest ik doen 🤷🏼‍♀️ na veel vechten en veel emotionele tranen heb ik het gelukkig gered met deels hulp van het ocmw. Maar moest nog veel zelf aflossen(wat normaal is! Maar zo oneerlijk aangezien ik er niets aan kon doen..)

De dame van het ocm had de fotos ook gezien en meteen een controle aangevraagd bij de gemeente, de gemeente kwam controleren en de dag van de controle kreeg ik opeens prior verzonden een brief van het sociaal verhuur kantoor dat we opeens naar een andere woning konden gaan kijken… heel toevallig…. Intussen 7 jaar geklaagd over de woning en nu opeens een uitnodiging nadat de gemeente word ingeschakeld voor een controle ??. Een 3 tal dagen voor de controle had de vrouw van het ocmw nog gehoord naar wat onze plaat op we wachtlijst was voor een andere woning… we stonden op plaats 115!! Dus heel raar dat we na 3 dagen opeens een woning toegewezen kregen.. ookal was de schade al niet meer te overzien voor mijn lichaam

De dag van de controle : een moment om naar uit te kijken !

Ik ga de punten gewoon overlopen wat afgekeurd is om het korter te maken …:

-stopcontacten en schakelaars net naast de douche als de douche deur open gedaan werd en je stak u hand uit de douche richting muur zat je met  je vingers int contact.

-vocht in de muren die al tot 1.20 m hoog kwam!

-vocht aan de vensters en kozijnen (nooit geweten dat glas zonder voedingsmiddelen kon schimmelen!

-geen vaste balkon leuning

-geen goede afloop in de keuken waardoor de leidingen geregeld verstopte( we moesten van woonpunt patatten en pasta afgieten over het toilet… yummi (nooit gedaan dus!!))

-stopcontact die onmiddelijk niet meer gebruikt mochten worden en waarvan de plon afgezet moest worden voor brandgevaar door het vocht!

-trap leuning in de hal was niet regelementair

-zodanig veel vocht in de muren dat de bedden en zetel allemaal kapot zijn gegaan van de schimmel. Vandaar ook dat de verf nooit wou blijven hangen en dat de muren gewoon los afbrokkelde.

We moesten het pand binne de maand verlaten wat geen probleem was door de aanbieding nieuwe woonst maar mijn lichaam ? Dat was inmiddels volledig kapot.

Ik ben 33 jaar intusse en ik heb de volgende aandoeningen door wat er allemaal gebeurd is

-hypermobiliteit, mijn spieren rekken uit en komen niet meer terug ingekrompen (door trauma)

-geregeld TIA’s waarvoor ik veel medicatie moet nemen

-half blind

-kan geen licht verdragen

-linker kant is helemaal beschadigd en werkt nog maar voor 60%

-mentaal is het ook niet altijd een feestje door de afgelopen hel die ik ben door gegaan.

-alles opnieuw moeten leren na de tia maar snel snel dus zijn er veel dingen niet goed en ik hen geen fijne mototriek meer.

-geregeld longontsteking waarvoor ik dan weer supper veel medicatie moet nemen

-longslijmvlies ontstekingen

-ademnood

-24/7 pijn maar ook echt pijn hebben

-al mijn tanden zijn kapot van de medicijnen, waardoor ik een vals gebit zou moeten krijgen wat ook onbetaalbaar is ik heb zodanig veel afgebroken tanden dag ik amper nog kan eten van de pijnen …

-ASD( gat in voorste hart kamers)

-bolletje in mijn hersenen waar ze nog niet aankunnen.

-maagoperatie waardoor ze in spoed hebben moeten opereren waardoor ik nu ook geregeld alle voedingstoffen en vitaminnen en ijzers etc moet bijkrijgen in baksters .

Het leven heeft me nog niet veel gegeven, enkel ontnomen… het is elke dag overleven inplaats van leven ik heb niets meer van waarde om te verkopen , ik heb niets meer van dromen… 

ik verlang gewoon naar een kerst met mijn drie kindjes die nog thuis zijn zonder stres , want stres blijkt een van mijn triggers ge zijn :(

bedankt alvast om het te lezen , en als je het wil delen , dankje om het te delen… 

ik wens iedereen het beste en een goede gezondheid