"Ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het wel kan!"

Ik heb me zojuist opgegeven voor de halve marathon! 7 november gaat het gebeuren. De Berenloop op Terschelling noemen ze wel één van de mooiste maar zwaarste marathons van Nederland...

En realiseer me iedere keer, tijdens het trainen dat Daniël dit nooit meer zal kunnen. Onze optimistische, strijdvaardige vriend heeft 17 april een onwijs ongelukkige val gemaakt van zijn motor... Hij heeft 3 nekwervels gebroken en zal nooit meer kunnen lopen. Ik kan het nog steeds niet geloven...

En dat terwijl ze eindelijk in blijde verwachting zijn van een lang verwacht tweede (vierde) kindje...

Terwijl ik loop denk ik aan de zorgen die ze hebben, de aanpassingen die gedaan zullen moeten worden om het leven straks zo aangenaam mogelijk te maken... en de kosten die daarmee gemoeid gaan. De eventuele steun van de gemeente zal vast nooit toereikend zijn.

Zoals bijvoorbeeld rolstoel-vriendelijke baby meubels.

(In een normale box of ledikant of commode kan Daniël nooit zijn kind verzorgen.)

Hij is onwijs aan het knokken om te leren omgaan met zijn invaliditeit en wil er straks dolgraag proberen te zijn voor zijn mooie gezin. Hij heeft naar eigen zeggen immers "alles om voor te leven".

Dus.

Ik ga sowieso lopen, hoe dan ook, maar stel nou dat ik dat voor een goed doel (= Daniël) ga doen en me laat sponsoren?

Steun jij mij, voor extra motivatie?

Ik hoop zó dat ik echt een mooi bedrag voor Daniël, Bernadette, Babette en hun kleine bij elkaar ga zweten!!!

Doneren = heel erg lief 🥰🙏🏻🍀