in 2006 kreeg ik de eerste maal te horen dat ik baarmoederhals kanker had , na een operatie en bang afwachten leek het de goede kant op te gaan tot ik in 2013 opnieuw met de realiteit werd geconfronteerd : de kanker was terug deze reis waren er twee kindjes in het verhaal , vechten was de boodschap opnieuw een operatie en ditmaal werd er bij elke controle een positieve boodschap gegeven , november 2018 kwam dan de verlossende boodschap : proficiat mevrouw u bent genezen mijn geluk kon niet op … tot een jaar later exact  november 2019 die donderwolk opnieuw kwam aandrijven opnieuw in hetzelfde schuitje …. de oplossing ? Chemo deze reis als zelfstandige was dit nauwelijks te dragen maar wat moest dat moest , zakelijk was dit een ramp maar we moesten er door … januarie 2020 voelde ik me goed het werk ging goed mijn orderboeken deden het goed tot…. Ja ik moet het niet vertellen …. Corona zijn verhaal deed intussen kwam dan ook mijn hulpbehoevende pleegvader bij ons inwonen wat vroeg om de faciliteiten thuis ook aan te passen aan hem wat deels gelukt is maar nog veel dient te gebeuren …. Om dit dan ook te kunnen bewerkstelligen en er terug een beetje bovenop te komen hopen we hier wat steun te vinden 

persoonlijk vind ik dit moeilijk om te doen want mij is geleerd van nooit iets te vragen of te bedelen maar ik besef dat ik het op dit moment niet alleen meer kan om het project papa en kindjes te kunnen afwerken 

mijn grootste dank en bewondering zal uitgaan naar jullie