Hey Allemaal,

ik zal me eerst even kort voorstellen, ik ben een jongeman van 28j. In maart wordt ik 29 en zie momenteel geen andere uitweg dan het op deze manier te doen. Ik heb helaas niet bepaald goede jaren achter de rug. Ik heb de afgelopen 2 jaar verschillende operaties moeten ondergaan, en deze allemaal met complicaties moeten doorkomen, waarvoor er dus veel ziekenhuisopnames waren, maar dus ook immens hoge kosten.  ik heb in 2023 2x een operatie met huidtransplantatie moeten ondergaan en 2 correctie operaties in 2024. De eerste keer in 2023 was mislukt, en heb ik letterlijk gelegen om dood te gaan. Tot het moment dat mijn papa dreigde met de pers en een advocaat, werd ik niet geholpen. na dit gebeuren ben ik gelukkig wel direct terug geopereerd. Laat ons zeggen dat ik 2 weken met een open wonde heb liggen “rotten” ter grootte van een volwassene zijn/haar hand in vuistvorm. Gelukkig was de 2e operatie wel oké maar merkte ik al dat mijn zij enorm hard gespannen stond. Door het afvallen en een gezondere levensstijl ben ik doorheen de jaren behoorlijk wat afgevallen en heb ik daardoor vel overschot. Door deze 2e operatie is het rechts strak getrokken omdat ze daar een hele lap vel van gebruikt hebben, maar links is het er wel nog. Na een tijdje kreeg ik een correctie van een litteken die achteraf was opengescheurd, hierdoor werd het NOG strakker getrokken Maar ondanks de pijn in mijn been, en de demotiverende communicatie met het ziekenhuis in kwestie, besloot ik om niet meer naar dit ziekenhuis te gaan om me hiervoor te laten “helpen”.  Omdat me telkens verteld werd dat de pijn die ik de dag van vandaag nog steeds heb, “normaal” was maar nu dus niet normaal bleek te zijn. Na een jaar , begon ik steeds vaker door m’n been te zakken en kreeg ik dagen waarop ik niet eens wandelen kon. Toen wist ik zeker dat mijn lichaam me altijd al vertelde dat er iets niet klopt. Op aanraden van mijn partner en huisdokter ben ik elders naar een Neuroloog gegaan en heb ik verschillende testen moeten ondergaan, waaronder echo’s, EMG’s, en de uitslag daarvan was slopend. Mijn hoofdzenuw in mijn been is beschadigd . Dit zorgt voor problemen met het opspannen en ontspannen van mijn spieren. Dit zorgt voor spierafbraak En hier ga ik nog steeds voor naar de kinésist maar ook heb ik last van urine verlies hierdoor. Ik heb ook moeten aanhoren dat het voorkomen had kunnen worden en ik uiteindelijk binnen dit en 10 jaar in ‘n rolstoel zou komen te zitten. na deze uitslag was ik gebroken. Ik heb een droom om vader te worden, maar had er geen vrede mee om ooit de papa in de rolstoel te zijn. Nu inmiddels heb ik dat wel maar tot die tijd, wil ik graag genieten en wandelen want dat doe ik graag wanneer ik het kan. Alleen ben ik door dezelfde reden met het eerder ziekenhuis, naar een andere plastische chirurg moeten gaan om te kijken wat ik kon doen omwille van het feit dat mijn zij steeds meer pijn gaat doen en ik mijn bekken voel bewegen door gewoon mijn vinger op het litteken te houden. dit liet dus een belletje rinkelen. Na mijn consult bij dr Hilven, kreeg ik te horen dat door verschillende factoren het goed fout kan gaan. Door wrijving van een boxershort, broek en ook nog een riem, door veel beweging, en door een asymmetrische buik is mijn litteken uitgerokken tot 2mm dikte op 1,5 jaar tijd. De vraag is alleen, hoelang duurt het nog alvorens mijn bekken erdoor gaan schuren. Ik ben dus verplicht een buikwandcorrectie te ondergaan waar dit litteken ook wordt weggehaald. Indien voor die tijd mijn bekken erdoor zitten moet ik weer een huidtransplantatie ondergaan En daarna eveneens een buikwandcorrectie ondergaan. Dubbele kosten, die ik liever ook niet heb doordat de afgelopen 2 jaar me letterlijk hebben “gepluimd“ en duizenden en duizenden euro’s hebben gekost. deze operatie zou wel gedeeltelijk terug betaald worden en wordt NIET als esthetisch beschouwd. Daar ben ik al heel blij en opgelucht van maar nog steeds heb ik nog een groot deel nodig om deze kosten te dekken. Ook blijkt dat ik een navelbreuk heb, en al de problemen die ik nu heb, buiten het zenuwschade probleem worden wel opgelost. Ik mag van geluk spreken dat ik nu een goed medisch team heb die me ook effectief wil helpen en ik dus niet alles moet betalen. Toch blijft het bedrag immens voor me momenteel. Door een ongeval in het verleden heb ik hersenschade waardoor ik niet mag werken. Dus mijn inkomsten zijn al immens laag en mijn spaargeld is er ondertussen volledig door. Ik ben van het principe dat het oorspronkelijke ziekenhuis me had moeten helpen. Maar omwille van een lopende rechtzaak tegen hun omdat ik mensonwaardig behandeld ben geweest, trekken ze de handen van me af. Ook wil ik daar nooit nog ‘n voet binnenzetten. Bij deze dus een vraag naar hulp, ik wil de jaren die ik nog kan “bewandelen” en niet in die rolstoel zit kunnen genieten. Zonder pijn, zonder risico En heb altijd alles alleen gedaan. Maar nu moet ik die trots opzij zetten. En vragen om hulp. Ookal had ik het graag anders gezien. Ik voeg ook een foto toe van mijn litteken. Deze is verbreed en verdund over een oppervlakt van 4cm breed & 14cm lang. 
 

iedereen die wil doneren, 

hartelijk bedankt. Ik kan niet meer zeggen dan bedankt om me te helpen en te geloven in een goed einde. Jullie zijn extra lichtjes op het einde van die duistere tunnel waar ik al een hele tijd doorheen moet, alle beetjes helpen! En ook iedereen. Die niet gedoneerd heeft. Maar toch de tijd heeft genomen mijn verhaal door te nemen. Hartelijk bedankt.