Beste mensen,

Mijn naam is Jennifer en het zit een goede vriendin van mij al een hele tijd niet mee.

Problemen lijken zich telkens op te stapelen, terwijl ze zelf ook worstelt met persoonlijke

dingen. Hier kan ze momenteel niet in alle rust aan werken, omdat ze te veel zorgen heeft

over haar toekomst. Ze staat op het punt om alleen achter te blijven, of nou ja, de tijd dringt.

Voor extra verduidelijking schreef ze zelf een brief:

“Lieve allemaal,

Sinds een tijd staat mijn leven op zijn kop. Op mijn achttiende ben ik gediagnosticeerd met

de ziekte ME/CVS, na een hele lange zoektocht van klachten die men niet kon plaatsen.

Vervolgens werd in december 2021 mijn hele leven helemaal op zijn kop gegooid, toen ik

mijn moeder plotseling overleden in haar bed aantrof. Mijn veilige bubbel, die ik had

gecreëerd, was ineens onzeker.

De angsten die mijn moeder altijd had lijken nu werkelijkheid te worden, want in februari

werd mijn vader gediagnosticeerd met longkanker en in maart kreeg hij te horen dat hij is

uitbehandeld.

‘Wat gebeurt er met mij, als er wat met mijn ouders gebeurt? Hoe gaat ze het financieel

redden?’ zeiden mijn ouders vaak. Ik woon nog thuis, omdat een eigen huurwoning

financieel niet haalbaar was. En ook heb ik soms hulp nodig, daarom was thuiswonen de

beste oplossing. We weten dat mijn vader is uitbehandeld en willen graag nog heel veel

mooie herinneringen maken, maar er is ook een hele grote angst. ‘Waar moet ik heen met

mijn vier hondjes? Hoe moet ik de hypotheek betalen of een huurwoning? En een

huurwoning met vier hondjes, dat mag helaas niet. Wat nou als ik straks op straat kom te

staan?’ Allemaal gedachten die door mijn hoofd gaan.

Nu is mijn allergrootste wens om heel graag in het huis te blijven wonen, maar helaas is er

nog een grote hypotheekschuld. Deze moet betaald worden en ik zou daarnaast ook mijn zus

nog moeten uitkopen. Dat geld is er nu helaas niet. Ik hoop dat jullie mij kunnen helpen met

mijn grootste wens en dat ik kan genieten van de tijd, die ik nog met mijn vader heb. Maar

ook dat ik in het huis kan blijven wonen, wat mijn thuis is en waar ik me fijn en prettig voel.

Hier krijg ik makkelijk hulp van mensen als het even niet gaat of iets anders. En wat voor mij

het allerbelangrijkste is, zijn de herinneringen die aan dit huis kleven. Het huis waar ik me

gewoon heel veilig en thuis voel. Als ik namelijk toch het huis uit zal moeten, weet ik echt

niet waar ik terecht kom en wat ik nog van mijn ouders mee kan nemen aan spullen. En waar

komen mijn hondjes dan terecht?

Ik hoop dat jullie mij kunnen helpen, zodat we deze stress niet hoeven te hebben en de

zorgen. Dat zou het fijnste zijn. Dat we mooie herinneringen kunnen maken en dat ik me

even geen zorgen hoef te maken over hoe het verder moet.”

Bedankt voor de aandacht. En hopelijk is het verhaal duidelijk. Ook ik hoop dat er hier

iemand is, die mijn lieve vriendin Felic kan helpen en haar wat rust gunt in haar hoofd <3