Op mijn 12e verjaardag, dezelfde dag dat mijn mémé overleed, kreeg ik Vainqueur.
In een jeugd die getekend was door pesterijen en twee zelfmoordpogingen, werd hij mijn houvast.
Hij gaf me een reden om ’s ochtends op te staan, om door te gaan. Hij was mijn luisterend oor, mijn troost, mijn beste vriend.

Toen hij jaren later een zwaar ongeluk kreeg in het bos, mocht hij geen zware arbeid meer verrichten.
Velen zeiden dat ik hem beter kon laten inslapen — hij zou immers alleen maar een kost zijn en niets meer “kunnen”.
Maar voor mij was dat ondenkbaar. Vainqueur had mij gered, en hij had net zoveel recht op een waardig leven als ieder ander.
Dus ging hij met pensioen en mocht hij genieten van zijn dagen, omringd door liefde en zorg.

Achttien jaar lang was hij mijn maatje, mijn grote liefde, tot hij het niet meer kon.
Nu wil ik hem een mooie crematie geven, zodat hij terug naar huis kan komen.

Maar als alleenstaande is de kost daarvoor te zwaar.
Daarom vraag ik jullie hulp: elk bedrag, groot of klein, brengt me dichter bij een waardig afscheid voor Vainqueur.
Van harte dank aan iedereen die ons wil helpen.