Help een gezin met zeven kinderen in het Zaatari-kamp overleven – voordat het te laat is

Bijna 15 jaar geleden ben ik gevlucht uit Syrië. Mijn enige doel was veiligheid voor mijn gezin. Uiteindelijk kwam ik terecht in Jordanië, in het Zaatari-vluchtelingenkamp – samen met mijn vrouw en onze zeven kinderen.

In al die jaren heb ik hard gewerkt, daar waar dat binnen of rondom het kamp mogelijk was. Daarmee kon ik net genoeg verdienen om mijn gezin te onderhouden – eten, medicijnen, de hoogstnodige zorg. Maar sparen voor een toekomst of een veilige vlucht was onmogelijk. Alles ging direct op aan overleven.

Ik wilde al jaren naar Europa. Niet voor mezelf, maar voor mijn kinderen. Vooral voor één van mijn dochters, die kampt met ernstige hart- en longklepproblemen. Gaandeweg ontwikkelde ze ook diabetes. Haar toestand werd steeds zorgwekkender. Maar zelfs toen ik eindelijk durfde te gaan, was een veilige route naar Europa niet mogelijk – ook niet als ik wél had kunnen sparen.

De enige optie was een illegale, levensgevaarlijke reis. Alleen ik kon die reis maken – en dat brak mijn hart. Mijn vrouw en kinderen achterlaten was het zwaarste wat ik ooit heb moeten doen. Maar hen meenemen was onmogelijk.

De reis zou hun leven in gevaar gebracht hebben. En het geld om met acht mensen te reizen bestond simpelweg niet.

Drie maanden vóór december 2023 begon ik aan die gevaarlijke reis. Alleen. In december kwam ik uiteindelijk aan in Nederland. Mijn vrouw en onze zeven kinderen bleven achter in het kamp – en mijn hart bloedt, elke dag, omdat ze daar nog zijn.

Sindsdien worden zij bedreigd. De mannen van wie ik leende, eisen hun geld terug – en snel. Ze staan geregeld aan de deur. Mijn gezin leeft in angst. En ik leef in machteloosheid.

Ik verblijf nu al 19 maanden in Nederland. In theorie mag ik werken. Maar in de praktijk is dat vrijwel onmogelijk. Door het soort verblijfsdocument dat ik heb, is een werkgever verplicht om eerst een aparte werkvergunning aan te vragen – een langdurig en kostbaar proces.

En omdat de toekomst van Syriërs in Nederland politiek onzeker is, willen veel bedrijven die stap niet wagen. Het risico is voor hen te groot. Daardoor krijg ik geen kans, hoe graag ik ook wil.

Uit wanhoop heb ik een tijdlang zwart werk gedaan. Alleen zo kon ik contant geld sturen via tussenpersonen naar mijn gezin in Jordanië – zodat zij eten en medische zorg konden betalen.

Maar dat werk is inmiddels gestopt. Het bracht risico’s met zich mee – het kan gevolgen hebben voor mijn procedure.

Mijn schuld is inmiddels opgelopen tot €19.225. En de dreiging voor mijn gezin groeit met de dag.

Eén van mijn dochters moet regelmatig naar het ziekenhuis. Zonder behandeling is haar leven in gevaar. Maar in het kamp is er geen zorgverzekering. Alles moet contant betaald worden.

Ook twee andere kinderen hebben chronische zorg nodig. De medische lasten zijn hoog – en er is geen vangnet. Alleen ik.

Ik kan deze last niet langer alleen dragen.

Ik schaam me diep om deze hulp te vragen. Maar ik doe dit voor mijn gezin – voor hun veiligheid, hun gezondheid, hun toekomst.

Uw donatie – hoe klein ook – helpt direct bij:

• Medische zorg en levensnoodzakelijke medicijnen
• Voedsel en basale voorzieningen voor mijn vrouw en zeven kinderen
• Aflossen van schulden om dreiging en geweld te voorkomen

Als u niet kunt geven, maar deze oproep wél kunt delen, dan helpt u ook.

Dank u wel. Voor uw tijd, uw aandacht, en – hopelijk – uw hulp.