17 januari zal voor onze collega Aurélie en haar vriend Bart niet meer hetzelfde zijn. Ze kregen het ondragelijke nieuws te verwerken dat hun speelse dochter, Fenna (2,5), zou aan leukemie lijden. “Een half uur na de diagnose onderging ons popje al haar eerste chemotherapie”, doet Aurélie haar verhaal aan ons.

Verjaardagsfeestjes en schooluitstappen maken de komende twee jaar noodgedwongen plaats voor chemotherapie en bloedtransfusies. Terwijl vriendinnetjes na de paasvakantie voor het eerst naar school gaan worden Fenna’s eerste stapjes op school uitgesteld. ‘Poppie’ ontmoet binnenkort geen schooljuffen en klasgenootjes, maar verpleegsters en dokters.

Via deze crowdfunding proberen we enkele, financiële lasten te verminderen voor het gezin en Fenna de verdiende uitstap te schenken eens ze aan de betere hand is.

“Sinds 17 januari ziet ons leven er totaal anders uit“, vertelt Aurélie vanuit het dagziekenhuis in Gent. Fenna gaat er in verdoving om later die dag alweer een ruggenprik te krijgen. Met een dun naaldje halen verplegers zo hersenvocht uit haar jonge breintje voor het zoveelste onderzoek. “En dat terwijl ons popje net zoveel begon te ontdekken.”

Geen ijzertekort

“In het begin leek er niets ernstig te zijn. Fenna was wat vaker moe dan gewoonlijk en speelgoed bleef staan. Toen ze bijkomend een paar opeenvolgende dagen koorts maakte gingen we naar de huisarts. En dan is het allemaal heel snel gegaan.”

Van het Algemeen Ziekenhuis in Halle belandt het gezin via een tussenstop in Jette uiteindelijk in het Universitair Ziekenhuis van Gent, waar de grootste onderzoeken plaatsvinden. De ziekte leukemie kregen ze tot die tijd niet te horen.

“Onze realiteitszin nam het over van onze bezorgdheid en we begonnen symptomen te vergelijken op het internet. Stilaan heb je door dat het bijvoorbeeld niet om een ijzertekort gaat, maar dat er meer scheelt. Ik wilde het zo lang mogelijk ontkennen, maar Bart was er realistischer in: onze dochter zou wel ‘ns leukemie kunnen hebben.”

Toen de diagnose viel veranderde de familie hun wereld. “Er kwam zoveel op ons af, maar mochten het hoofd niet laten zakken. We moesten moeten ons sterk houden, voor Fenna. We zien onze dochter vechten, dus vechten we met haar mee.”

Parels tellen

Onlangs kwam er een lichtpunt. De kanker zou niet meer zichtbaar zijn in het beenmerg, wat de kans op (volledige) genezing verhoogt. Toch blijft het op elk moment hout vasthouden en is de ziekte nooit ver weg.

“Omdat Fenna door de cortisone momenteel minder zelfstandig is kunnen we haar niet uit het oog verliezen”, legt Aurélie uit. “Ze heeft minder kracht en is daardoor al gevallen. Ze kan zomaar slecht terechtkomen. Ik mag er niet aan denken”.

Met vier chemokuren per week is het ziekenhuis een tweede thuis geworden. Elke therapie krijgt Fenna een parel, ter ondersteuning van haar herstel. “Aan de parels kunnen we zien hoeveel chemo ons popje afgelopen weken moest doorstaan. Dat is intussen niet meer op twee handen te tellen”.

Uitje gunnen

Aurélie is niet alleen een sterke mama voor Fenna, maar ook een geweldige plusmama. Samen met Bart blijft ze strijdvaardig. “Het was enorm moeilijk om onze kleine schat weinig tot niet te zien lachen. Zelfs het ruzie maken met haar halfzus Lorena misten we op de lange duur. Uit elke emotie, alvast een grijns, putten we nu nieuwe moed. Ze wordt langzaamaan meer Fenna. We hopen dat ze in september gewoon naar school kan gaan.”

Het koppel verwacht met onze hulp geen gigantische bedragen op te halen. De aandacht gaat volledig naar hun jongste haar medische situatie. “Alle beetjes helpen; wij zijn blij met elke vorm van steun. We willen vooral dat Fenna haar gezondheidstoestand verbetert en dat zij de komende jaren zo weinig mogelijk last ondervindt. Maar eens deze nachtmerrie voorbij is willen we haar en Lorena de verdiende rust gunnen met een mooi uitje.”