Aidons un étudiant africain à terminer ses études de droit !

Il a sonné à ma porte. Son histoire m'a touché, j'ai confiance en lui et envie de l'aider, d'ici son échéance du 1 février.

0 € collectés sur 735 €

Disponible en: Français Néerlandais Anglais

Il avait 17 ans et la chance d'aller à l'école, mais il était au mauvais endroit au mauvais moment. Ses parents ont été victimes de mort violentes lors d'une révolution précédente. C'est pourquoi il tient à rester discret et anonyme. Du jour au lendemain, il s'est retrouvé à la rue pour 12 ans. Son frère aîné en a perdu la tête et sa sœur cadette n'a pas survécu. Il a finalement été remarqué et aidé par un Belge, ce qui lui a permis de terminer ses études secondaires et d'entamer des études de droit dans son pays. Avant sa mort, son bienfaiteur belge lui a demandé de poursuivre ses études pour défendre les enfants de la rue. Il lui a également conseillé d'essayer d'obtenir un diplôme belge. Il a pu obtenir des aides pour venir en Belgique et a déjà réussi une bonne partie de son master. Il travaille autant que le lui permettent les règles belges pour payer sa chambre et sa nourriture. Mais aujourd'hui, il n'a pas les 735 € nécessaires pour payer le solde de son minerval pour le 1er février. S'il ne paie pas, il devra arrêter ses études et rentrer chez lui. Il fait donc du porte-à-porte quand il fait clair et étudie la nuit. Quand il a sonné à ma porte pour me vendre des livrets avec des histoires africaines, je lui ai demandé ce qu'il étudiait et pourquoi. Sa réponse m'a touché. Je lui ai donné toute ma monnaie. Il faisait froid, je lui ai donc proposé de rentrer pour une tasse de thé chaud. J'ai vu dans ses yeux qu'il était ému. Il m'a remercié de l'avoir accueilli comme un être humain. Souvent, on ne lui ouvre pas, il y en a même qui appellent la police. Sentant avec Edina et moi - en partageant une pizza - un peu de réconfort et de bienveillance, il a partagé à chaudes larmes son histoire. Edina - qui s'occupe des inscriptions et des aides sociales pour les étudiants à l'IHECS - m'a fait comprendre que d'un point de vue administratif, son histoire tient la route et lui a déjà offert son vieux PC. Nous avons confiance en lui et envie de l'aider. Mais mon exercice à moi est de mettre une limite à l'aide financière que je lui apporte et d'apprendre à demander de l'aide autour de moi. Vos dons arriveront sur mon compte bancaire et je veillerai personnellement à ce qu'ils servent bien à payer son minerval et à lui permettre de se concentrer sur ses études plutôt que de faire du porte à porte. Et pour ceux qui veulent faire sa connaissance, faites le moi savoir et j'essayerai d'organiser une rencontre chez moi. Merci du fond du coeur pour votre attention et éventuelle aide.

Hij was 17 en had de kans om naar school te gaan, maar hij was op het verkeerde moment op de verkeerde plaats. Zijn ouders waren het slachtoffer van een gewelddadige dood tijdens een vorige revolutie. Daarom wil hij discreet en anoniem blijven. Van de ene op de andere dag stond hij 12 jaar op straat. Zijn oudere broer verloor zijn verstand en zijn jongere zusje overleefde het niet. Uiteindelijk werd hij opgemerkt en geholpen door een Belg, waardoor hij zijn middelbare school kon afmaken en in zijn land rechten kon gaan studeren. Voor zijn dood vroeg zijn Belgische weldoener hem zijn studie voort te zetten om straatkinderen te verdedigen. Hij raadde hem ook aan te proberen een Belgisch diploma te halen. Hij kon steun krijgen om naar België te komen en heeft al een goed deel van zijn master gehaald. Hij werkt zoveel als de Belgische regels toelaten om zijn kost en inwoning te betalen. Maar nu heeft hij niet de 735 euro die nodig is om het saldo van zijn collegegeld voor 1 februari te betalen. Als hij niet betaalt, moet hij zijn studie staken en naar huis gaan. Hij gaat dus van deur tot deur als het licht is en studeert 's nachts. Toen hij bij mij aanbelde om me boekjes met Afrikaanse verhalen te verkopen, vroeg ik hem wat hij bestudeerde en waarom. Zijn antwoord raakte me. Ik gaf hem al mijn kleingeld. Het was koud, dus bood ik hem aan binnen te komen voor een kop warme thee. Ik zag in zijn ogen dat hij ontroerd was. Hij bedankte me dat ik hem als mens had verwelkomd. Vaak doen mensen de deur niet voor hem open, sommigen bellen zelfs de politie. Voelend bij Edina en mij - terwijl we een pizza deelden - een beetje troost en vriendelijkheid, deelde hij met tranen zijn verhaal. Edina - die bij IHECS belast is met registratie en sociale hulp voor studenten - maakte me duidelijk dat zijn verhaal administratief gezien hout snijdt en heeft hem al zijn oude pc aangeboden. We vertrouwen hem en willen hem helpen. Maar mijn oefening is om een grens te stellen aan de financiële hulp die ik hem geef en om te leren om hulp om me heen te vragen. Jullie donaties komen op mijn bankrekening terecht en ik zal er persoonlijk voor zorgen dat ze gebruikt worden om zijn collegegeld te betalen, zodat hij zich op zijn studie kan concentreren in plaats van huis-aan-huis te gaan. En voor wie haar wil ontmoeten, laat het me weten en ik zal proberen een ontmoeting bij mij thuis te regelen. Ik dank u uit de grond van mijn hart voor uw aandacht en eventuele hulp.

He was 17 and had the chance to go to school, but he was in the wrong place at the wrong time. His parents were victims of violent deaths during a previous revolution. That's why he wants to remain discreet and anonymous. Overnight, he found himself on the street for 12 years. His older brother lost his mind and his younger sister did not survive. He was finally noticed and helped by a Belgian, which allowed him to finish high school and start studying law in his country. Before his death, his Belgian benefactor asked him to continue his studies to defend street children. He also advised him to try to get a Belgian degree. He was able to get support to come to Belgium and has already passed a good part of his master's degree. He works as much as the Belgian rules allow to pay for his room and board. But now he doesn't have the €735 needed to pay the balance of his tuition for 1 February. If he doesn't pay, he will have to stop his studies and go home. So he goes door-to-door when it is light and studies at night. When he rang my doorbell to sell me booklets with African stories, I asked him what he was studying and why. His answer touched me. I gave him all my change. It was cold, so I offered him to come in for a cup of hot tea. I saw in his eyes that he was moved. He thanked me for welcoming him as a human being. Often people don't open the door for him, some even call the police. Feeling with Edina and me - while sharing a pizza - a little comfort and kindness, he shared his story with tears. Edina - who is in charge of registration and social aid for students at IHECS - made me understand that from an administrative point of view, his story makes sense and has already offered him his old PC. We trust him and want to help him. But my exercise is to put a limit to the financial help I give him and to learn to ask for help around me. Your donations will arrive in my bank account and I will personally make sure that they are used to pay for his tuition and allow him to concentrate on his studies rather than going door to door. And for those of you who want to meet her, please let me know and I will try to arrange a meeting at my home. Thank you from the bottom of my heart for your attention and possible help.