Advocaat kosten en werkeloos in Israël

Zijn kinderen zijn meegenomen door de moeder rechtszaak voogdij diepe schuld. hartoperatie gehad geen astatus geen uitkering

0 € collectés sur 50 000 €

Disponible en: Néerlandais Anglais

Mijn zoon volgde zijn hart en verhuisde vijf jaar geleden naar het buitenland om bij zijn uitverkorene te zijn. Alles ging goed; hij dacht dat hij de liefde van zijn leven had gevonden en eindelijk een klein gezin wilde stichten, iets waar hij al jarenlang van droomde. Hij liet alles achter in Nederland – familie, een vaste baan en een huis – en verhuisde naar Israël. Toen zijn tweede baby werd geboren, leed zijn vrouw aan postpartumdepressie en daar begonnen de zaken een slechte wending te nemen.

Toen zijn jongste nog maar een paar weken oud was, verliet zijn partner hem en trok in bij haar moeder. Kort daarna werd mijn zoon valselijk beschuldigd van huishoudelijke geweld tegen zijn vrouw en zijn kinderen (de klacht werd geannuleerd na 2 jaar ivm gebrek aan bewijs).

De ene leugen volgde de andere op, en inmiddels zijn we bijna twee jaar verder. Maandenlang heeft hij zich door advocaten, hoorzittingen, bewijslast en eindeloze assessments moeten worstelen om zijn onschuld te bewijzen. De juridische kosten zijn enorm opgelopen, en ondanks onze financiële steun als ouders heeft hij nog een lening van bijna €50.000.

Alsof dat nog niet genoeg was, kregen we het vreselijke nieuws dat onze zoon een openhartoperatie moest ondergaan. De stress en zorgen hadden zijn tol geëist. Zijn hart is inmiddels geopereerd en hersteld, maar geestelijk en fysiek blijft hij verzwakt. Het doet mijn moederhart pijn om mijn kind zo gebroken te zien.

Hij is fysiek niet meer in staat om zwaar werk te doen. Door de oorlog moest hij bovendien stoppen bij het project waar hij werkte. Omdat hij geen A-status heeft, komt hij niet in aanmerking voor een uitkering. Om toch inkomen te vergaren, heeft hij noodgedwongen zwaar zwart werk moeten verrichten. Tot overmaat van ramp heeft zijn werkgever hem niet betaald en blijft beweren dat het geld is overgemaakt, terwijl zijn rekening diep in het rood staat.

Ondanks alles doet hij er alles aan om zijn kinderen te blijven zien. Hij mag ze slechts één uur per week bezoeken onder toezicht van de sociale dienst, zonder dat hij foto's mag maken. Toch blijft hij trouw bijdragen aan hun welzijn, inclusief speciale therapie voor de kinderen. Maar nu blijkt dat deze therapie nooit heeft plaatsgevonden—hij betaalt dus voor niets.

In de afgelopen twee jaar hebben we ontdekt dat zijn vrouw alles zorgvuldig had gepland: twee kinderen krijgen van een buitenlander, hem weg te sturen en op bijstand te leven in het huis van haar moeder. Dit is de huidige situatie.

Ik wil hier geen bedelverhaal van maken, maar onze financiële middelen zijn uitgeput. Om de laatste rekening van de advocaat te betalen, heb ik €8.000 moeten lenen. En nu ontvingen we weer een bericht dat er volgens de advocaat nog openstaande facturen uit 2023 zijn. Ongelofelijk! Weer moeten we bewijzen dat alles al betaald is, weer eindeloos mailen, weer stress, en nu een nieuwe rekening van 12000 shekels (€3000). Het houdt niet op!

Zonder werk en onder deze immense druk dreigt mijn zoon te verdrinken in ellende. Dit kan en mag ik als moeder niet laten gebeuren. Met tranen in mijn ogen doe ik daarom deze oproep: help mijn kind om dit te overleven! ?

My son followed his heart and moved abroad five years ago to be with his chosen one. Everything was going well; he thought he had found the love of his life and finally wanted to start a small family, something he had dreamed of for years. He left everything behind in the Netherlands—family, a steady job, and a house—and moved to Israel. When his second baby was born, his wife suffered from postpartum depression, and that’s when things began to take a turn for the worse.

When his youngest was only a few weeks old, his partner left him and moved in with her mother. Shortly thereafter, my son was falsely accused of domestic violence against his wife and children (the complaint was dropped after two years due to lack of evidence).

One lie followed another, and now almost two years have passed. For months, he has had to struggle through lawyers, hearings, the burden of proof, and endless assessments to prove his innocence. The legal costs have escalated enormously, and despite our financial support as parents, he still has a loan of nearly €50,000.

As if that weren’t enough, we received the terrible news that our son had to undergo open-heart surgery. The stress and worries had taken their toll. His heart has now been operated on and has recovered, but mentally and physically he remains weakened. It breaks my mother’s heart to see my child so broken.

He is no longer physically able to do heavy work. Moreover, due to the war, he had to quit the project he was working on. Because he does not have A-status, he is not eligible for benefits. In order to earn an income, he was forced to do heavy under-the-table work. To make matters worse, his employer did not pay him and continues to claim that the money was transferred, while his account is deeply overdrawn.

Despite everything, he does everything he can to continue seeing his children. He is allowed to visit them for only one hour per week under the supervision of social services, and he is not allowed to take any photos. Yet he remains committed to contributing to their well-being, including special therapy for the children. In the past two years, we discovered that his wife had carefully planned everything: to have two children with a foreigner, to have him sent away, and to live on welfare in her mother's house. This is the current situation.

I do not want to make this a sob story, but our financial resources are exhausted. And now we have received another message that, according to the lawyer, there are still open bills ?!

Once again we have to prove that everything has already been paid, endless emailing, more stress, and now a new bill for 12000 shekels (€3000). It just doesn’t stop!

Without work and under this immense pressure, my son is on the verge of drowning in misery. I, as a mother, cannot and must not let this happen. With tears in my eyes, I therefore make this appeal: help my child survive this! ?