10/01/2023

Update:

Dag lieve mensen en dierenvrienden, ik heb gevraagd aan mijn baasje om een briefje te schrijven uit mijn naam.

Op 24/12/2022 was ik zoals gewoonlijk in een gekke speelse bui. Er was veel bezoek en vele handen om mij te  aaien en te zorgen dat ik met mijn betoverende puppy-look aan extra snoepjes kon geraken.

Na een dagelijks vechtpartijtje met mijn oom Max begon mijn snuffel van alles lekker te ruiken.

Tijd om te stoppen met spelen en op het dievenpad te gaan, een specialiteit van mij die ik al goed onder de knie had.

Ik had al een variëteit van diefstallen op mijn naam, van boterhammen tot zelfs fruit, maar nu rook ik lekker vlees en andere dingen.

Op een onbewaakt moment sloeg ik mijn slag, ik sprong op tafel waar een zilver ding stond dampen met allerlei lekkers in.

De pot viel om en er viel een hete massa op mijn hoofdje, lichaam en poten.

De pijn was verschrikkelijk, ik begon te huilen en te janken en liep zo snel mogelijk naar mijn baasjes om hulp.

Ik zag en voelde aan hun gedrag dat er iets niet klopte, ze hebben mij direct onder de douche gezet, niet een van mijn favoriete dingen maar nu verzachte het lauwe water mijn pijn.

Mijn vrouwtje schoot ook ter hulp maar gleed uit over de gladde massa die ik over mij had gekregen. Zij riep ook van de pijn want ze was met haar hoofd tegen de deur gevallen en bloedde erg.  

De pijn over mijn lichaam was enorm en ik wilde maar één ding : weg naar mijn nestje zodat niemand mij kon aanraken.

Ik werd door mijn baasjes in natte handdoeken gewikkeld en naar de dokter gereden.

Daar staken ze met een naaldje in mijn poot en hoe erg ik er ook tegen vocht ik werd heel slaperig en wist niks meer.

Toen ik thuis wakker werd hadden ze mij ingepakt met alle soorten verbanden.

Na een tijdje kreeg ik meer pijn, mijn oom max wou mij altijd maar helpen en likte aan mijn wonden om mij te genezen.

Dat deed nog meer pijn want mijn mooi pels begon op vele plaatsen er af te vallen.

Oh, wat ben ik dom geweest om te willen stelen.

Op 01/01/2023 werd ik terug in onze wagen gezet voor een ritje naar een andere dokter.

Ik wandelde zelf de dierenkliniek binnen want ik ben wel een sterke Mechelaar.  Virginie, de lieve dierendokter,  wachtte me op, ze nam me mee. 

Weg van mijn baasjes 

 Al snel werd het duidelijk dat ik moest blijven.  Ik kreeg weer een prik in mijn poot en zelfs met veel tegenstribbelen viel ik toch in slaap.

Ik werd wakker in een eigen kamertje en er hing een buisje aan mijn poot. Het buisje liep naar een machientje dat altijd ‘piep’ deed.

Mijn pijn was weg en ik had van die lieve mensen  een jasje gekregen en een pop in mijn kamer om mee te spelen.

Alle dagen werd ik daar in slaap gedaan en iedere keer als ik wakker werd stond er iemand bij mij om te knuffelen en ik kreeg regelmatig snoepjes extra en veel veel eten.

De avonden zijn voor mij super want mijn baasjes komen altijd op bezoek en brengen lekkere eitjes , kip en veel snoepjes mee.

Na al dat lekkers kruip ik lekker tegen hen aan en laat ik mij overal knuffelen.

Ik voel dat ik iedere dag weer wat sterker wordt. Ik moet ook niet meer zo veel slapen.

Ze doen me enkel nog om de twee dagen in slaap.  Ik ben een brave jongen en ik genees goed.

Maar ik heb wel verschrikkelijke jeuk en omdat ik er graag aan pruts hebben ze me een soort lampenkap op mij hoofdje gezet, dat vind ik niet zo fijn. 

Vandaag kwam mijn baasje terug langs en hij had een speeltje bij. Een speeltje voor slimme honden. Onder de doosjes zat een snoepje, maar die had ik al snel te pakken.  Ik ben superslim.

Beste mensen en dierenvrienden,

Bedankt om mij en mijn baasjes te helpen, want zonder jullie zou ik misschien nu een sterretje aan de hemel zijn.

Een dikke poot van Beau

09/01/2023

Dagelijks bezoek

Na een weekend waarbij we Beau niet konden bezoeken sprong ons hart een gat in de lucht.

Bij binnenkomst in de kliniek lag onze spring in het veld lekker te slapen. Op het ogenblik dat hij onze stem hoorde, kwam hij recht en begon hij trouw te kwispelen aan zijn deurtje van zijn kamer , met zijn grote doordringende puppy ogen vol liefde keek hij ons aan.

Hij zag er vandaag weer een beetje beter uit. De wonden op zijn hoofdje gaan de goede richting uit en beginnen stillaan te helen.

Zijn lichaam zal langer duren maar zijn volgens de dokters staan de wonden zeer mooi en gaan ook de goede weg op  

Na zijn dagelijkse portie eitjes , kippenwit en koekjes was het weer tijd voor zijn knuffeluurtje.

Ik zat nog niet goed neer in zijn kamer of hij vleide zich dicht bij mij neer met met zijn hoofdje in mijn hand om te aaien.

Het duurde niet lang of onze rakker sliep terug in mijn hand.

Volgens de dokters en de chirurg gaat het de goede richting uit zijn bloedwaarden, witte en rode bloedcellen stonden bijna terug op peil, wat zijn natuurlijke weerstand versterkt.

De verzorging zou als alles goed ging, om de 2 dagen gebeuren en als hij niet onder narcose moet wordt zijn infuus losgekoppeld zodat hij wat meer vrijheid heeft.

Een minpuntje voor ons is dat hij nog zeker tot eind januari in de kliniek dient te vertoeven, dit om het risico van infectie in zijn wonden te minimaliseren.

“Maar geloof me, lieve jongen, deze tijd gaan we dubbel en dik inhalen als je terug thuis bent.”

De wonden op zijn hoofdje zouden inderdaad een litteken vormen, maar dat nemen we er graag bij zolang we onze rakker maar terug hebben in ons gezin.

Bedankt nog eens aan iedereen om onze Beau te steunen en/of de steunactie te delen.

De opname, medicatie en verzorging is zeker niet goedkoop maar zolang onze kleine geen blijvende pijn heeft of  er bedreiging voor zijn levenskwaliteit is, zetten we zeker door.

Een dikke poot en knuffel aan iedereen van Beau.

07/01/2023

Vandaag is mijn zoon Nico met partner Lies op bezoek gegaan bij Beau.

Zoals gewoonlijk wachtte hij hen op in zijn kamertje met  vurig gekwispel van zijn staartje en zijn diepe  blinkende puppy ogen waar geen hart tegen bestand is.

Na zijn dagelijkse portie eitjes (eiwitten) en kippenwit, gevolgd door een assortiment koekjes, vleide hij zich neer naast onze Nico voor zijn uurtje knuffelen.

Zelfs met de verbanden heeft hij er zichtbaar deugd van.

Vandaag en morgen is een zware dag voor ons, we zien onze hartendief niet tot maandag want zondag is er geen bezoek in de kliniek dan is er enkel de wachtdienst.

Als ik de bedenking maak is het geluk in het leven toch een dubbeltje op zijn kant,

Beau is bij ons gekomen niet enkel omdat wij graag dieren zien maar ook omdat onze vorige Mechelaar Lenna vroegtijdig  weggevallen is door ziekte, en onze overige Mechelaar Max hier ook last van ondervond.

Onze honden zijn niet enkel onze levensgezellen maar ook mijn therapeut, jaren geleden werd ik slachtoffer van een verkeersongeval met zware gevolgen ( de mensen die mij kennen zullen wel weten waarover ik praat)

Een hond is niet enkel een levensgezel of een lid uit het gezin, in mijn geval en nog bij verschillende mensen die ik ken helpen zij ook een mens helen.

Een dier kan zoveel eerlijke liefde geven dat je jezelf daar aan kan optrekken als je door een diep dal gaat.

Deels door jullie hulp kunnen wij beau helpen om door zijn pijn en revalidatie te komen.

Wij zullen er alles aan doen om onze oogappel te laten opgroeien tot een grote sterke Mechelse herder met een sociaal karakter, onze zoon en dieren hebben altijd op de eerste plaats gestaan en dat zal altijd zo blijven.

Neem een dier, neem dan ook de verantwoordelijkheid, al moet je daar een boterham voor minder eten.

Het is eigenlijk onfair dat een hond of andere dieren afhangen van het budget van zijn baasje, daarmee wil ik zeggen dat, cru gesteld er geen geld is er ook geen verzorging is en men veelal verplicht is om zijn metgezel te laten inslapen.

Dankzij jullie kunnen wij onze kleine held de toekomst geven dat hij verdient, daarvoor zijn wij alle mensen hier met een hart voor dieren uiterst dankbaar.

06.01.2023:

Terug na het dagelijks bezoekje aan onze pruts:
Beau stond ons op te wachten in zijn kamertje en zijn staartje kwispelde vrolijk heen en weer.
Buiten de verbanden en de wonden zou je zeggen dat onze olijke duivel niks mankeert 

Na 2 uurtjes knuffelen, zijn dagelijkse portie eitjes (eiwitten) en zijn kip gaan er gerust nog wat snoepjes in.
Onze kleine man stelt het goed.

Vermoedelijk zal hij nog zeker een 14-tal dagen in de kliniek moeten vertoeven, waar hij ondertussen het febbekakske en de mascotte is geworden.

Tot onze verbazing was ondertussen de infuus uit zijn pootje verwijderd, zo kon hij gaan en staan waar hij wilde.
Morgen wordt hij terug onder narcose gebracht (met een nieuw infuus) voor zijn wondverzorging.

Deze behandeling gebeurt vanaf nu alle twee dagen in plaats van dagelijks.

Een dikke poot aan iedereen van  Beau en alvast bedankt  aan iedereen voor de steun en het delen  van deze actie  ;-) 

05.01.2023

Beau ligt in zijn hok te zeuren.  Wanneer hij onze ziet aankomen en de deur van zijn ziekenkamer gaat open, kan hij niet snel genoeg dag komen zeggen. Hij staat recht (alhoewel de ene poot de andere omver duwt) en komt likjes geven.  Vandaag gaat het een beetje moeilijk, maar zijn prognose is positief. Er wordt ons verteld dat hij vanaf nu vermoedelijk maar om de twee dagen onder narcose moet voor verzorging.  Weer een stapje dichter. 

Het lijkt te snel om terug naar huis te gaan en onze kleine Beau achter te laten. Het doet weer pijn in ons hart, maar we weten dat het voor zijn goed is. 

Tot morgen

04.01.2023

Toen we kleine Beau gingen bezoeken werden we in één van de consultatiekamers ontvangen door onze kleine spring-in-het-veld. Hij loopt terug rond met zijn baxter en urinesonde, kwispelt met zijn staart en bedelt om snoepjes.   Beau ligt niet meer in zijn bed.  Het verpleegteam stelt ons in kennis dat hij nog alle dagen onder narcose wordt gebracht voor wondverzorging.  Alle dagen krijgt hij pijnstilling, antibiotica en wordt dode huid weggehaald. Een hele opgave voor deze kleine man, maar hij is in goede handen. Na een uurtje spelen geeft Beau aan dat hij moe is en samen met zijn baasje leggen ze zich zij aan zij, op de vloer, voor een uitgebreide knuffel en een dutje van een uurtje.  Dan wordt Beau terug opgehaald door de verpleging om nog een laatste wandelingetje in de tuin van de dierenkliniek te doen om daarna een goede nachtrust tegemoet te gaan.  

Dag Beau, tot morgen!