Wij hebben een wens, een grote kinderwens, een diep verlangen..

Hieronder kleine inleiding voor ons verhaal;
Bij één op de vijf stellen is na een jaar nog geen zwangerschap opgetreden. De oorzaak kan zowel bij de man (30%), de vrouw (30%) of beiden (30%) liggen. Soms wordt er geen oorzaak gevonden.
Bij ons is er op dit moment (nog) geen oorzaak gevonden.

Wij hebben een ICSI TRAJECT gevolgd;
Fase 1: stimulatie van de eierstokken (hormoonspuiten)
Fase 2: eicelpick-up (punctie) en productie spermastaal
Fase 3: de intracytoplasmatische sperma-injectie (bevruchting in labo)
Fase 4: terugplaatsing embryo's (embryotransfer)
Fase 5: invriezen van overgebleven embryo’s (cryopreservatie)
Fase 6: Zwangerschapstest

Meer info ICSI;
https://www.uzgent.be/patient/zoek-een-arts-of-dienst/vrouwenkliniek/reproductieve-geneeskunde/vruchtbaarheidsbehandelingen/ivficsi
 

We hebben al een lange weg afgelegd die voor mij, Kim, niet onbekend was.
Ik weet uit ervaring dat het veel ‘bloed zweet en tranen’ kan kosten om te krijgen wat je zo graag wilt.. zo is Nika ook geboren na een pittig IVF/ICSI Traject in het UZ in Gent.

Vol goede moed en vertrouwen zijn Rowen & ik samen gestart aan ons avontuur in het UZ in Gent.
We mochten in 2022 startten (na verschillende onderzoeken) met onze 1e eicelpunctie.

Uit deze punctie kwam 1 zwangerschap die ons natuurlijk meteen dolblij maakte, helaas was dat voor korte duur want al na 7weken liep dit uit in een miskraam.
Na meerdere mislukte terugplaatsingen gingen we door naar de 2e punctie, ook toen weer 1 keer zwanger geweest. Helaas (afgelopen jaar op oudjaarsdag 2023) opnieuw een miskraam.

Er is dus hoop, het is mogelijk.. maar het wilde nog niet slagen.

We gingen verder voor punctie nummer 3.
Dit is wel de laatste die ze vanuit de verzekering vergoeden.

Er komt een hoop kijken bij zo’n ICSI traject denk aan hormoonspuiten, controles in het ziekenhuis, bloedafnames, echo’s, op het laatste moment vrij vragen op werk, ophalen & voorschieten van medicatie etc. ook veel last van wisselende emoties, je bent positief ingesteld maar hebt ook spanningen/twijfels/angsten. Je bent verdrietig, bv na een mislukte poging en de hormonen gieren door je lijf.
Wij combineren dit nog vaak met bezoekjes aan de acupunctuur/ osteopaat, proberen zo gezond mogelijk te eten en nemen verschillende vitamines en supplementen.

Je doet er natuurlijk alles voor om toch zeker de 3e poging te laten slagen. We zijn overgestapt op andere hormonen en we waren er weer klaar voor. Alles zag er goed uit vooraf gezien, zelfs op de dag van de punctie, erg gespannen, maar positief ingesteld!
Een dag later wordt je door het ziekenhuis opgebeld en dan slaat de bom ineens in…Van de 10 follikels die weggehaald zijn, bleven er 7 eicellen over.. 
waarvan 0 bevrucht.
0? Niets, helemaal niets overgehouden na deze laatste punctie?!

Dat is een zware domper, die niemand aan zag komen, we zijn een week van slag en mogen dan op gesprek met de arts in Gent.
We hebben 100 vragen maar eigenlijk heeft de arts die zelf ook.
Er is geen verklaring voor dit teleurstellende resultaat en er zijn nog maar een paar onderzoeken die we zouden kunnen doen..
maar die kosten geld, veel geld (!)

Onderzoeken en een nieuw behandelplan, natuurlijk willen we dit oppakken, en de tijd tikt door! Mijn eicelreserves zijn namelijk er laag en kunnen alleen nog maar zakken de komende jaren/maanden..
We moeten dus nu actie ondernemen als we dit nog willen laten slagen. Maar de verzekering zal niets meer vergoeden.
Geen afspraken, geen echo’s, geen medicatie, geen onderzoeken en al helemaal geen punctie meer…

Onze droom lijkt ineens in duigen te vallen.
Of is er nog een mogelijkheid?
We moeten snel handelen, tijd om echt lang na te denken of het ‘even te laten rusten’ hebben we niet omdat de eicellen dan misschien wel op zijn.. 

Opgeven is geen optie!
Wil jij ons helpen? Kun jij iets missen?
Alle kleine beetjes kunnen ons helpen..!

We zullen het geld gebruiken voor de onderzoeken en daarna hopelijk voor verdere behandeling(en).
Er zijn dus nog wel opties maar die lijken voor nu mijlenver…

Wij willen niet opgeven!
En hopen dat dit ook niet hoeft..

Rowen & Kim