13 maart hong aan de telefoon met mijn vriend te bellen, en plots brak mijn water, gelijk de verloskundige gebeld, die was er binnen de 10min, gelijk de ambulance gebeld en hup in de ambulance naar veldhoven, het waaide toen enorm hard, bij aankomst gelijk bloed afgenomen weenremmers gekregen enzo, nog 2 dagen heb ik het kunnen rekken, tot mijn en haar hartslagen aan het dalen waren, gelijk de bevalling in gang gezet,  omdat het voor mij ook slecht kon aflopen en voor haar, op 16 maart om 07.50 is onze prachtige meid Lilly-Rose dan geboren, ze weende gelijk, papa ging gelijk fotos maken, en kijken hoe het met haar ging, ze deed het goed zeiden ze, hup naar de nicu, papa gaf me nog een kus en ging gelijk mee, kreeg ik een berichtje van papa 870 gram met een foto, ik was enorm trots maar zo z'n bang hartje, tegen 9u stond ik al met de rolstoel aan de couveuse, handen onstmet en kon ik haar aanraken. Uiteindelijk was ik zo moe en ben ik na de kamer moeten gaan, gelijk daar kolfde ik melk voor haar wat ze in de namiddag al kreeg., mama ze neemt de borstvoeding goed op, mama even terug naar de kamer nu wat proberen te slapen, oma en opa en de andere kindjes waren komen kijken en oh wat waren ze blij kijk mijn kleine zus, mama wil je haar bij jou hebben men hart zei ja natuurlijk als het bezoek weg is kom ik meteen, hup met het ziekenhuis bed de gangen door, paarse vesten moesten we toen meteen aan, ik en mijn vrienden keken al raar naar elkaar van oei wat is er aan de hand, waarop de arts zegt dat doen we voor de zekerheid was ze heeft een infectie maar welke weten we nog niet, en uurtje lag ze lekker bij me en bij papa, tot de naweeen enorm waren en ik niet meer kon van de pijn ben ik naar mijn kamer toe gemoeten, 2 paracetamol's en proberen te slapen, om 11u snavonds moest ik kolven, hup gedaan en gelijk terug gaan slapen, om  1 uurs snachts heb ik de verpleging gebelt en gevraagd om nog 2 paracetamols, en aan men vriend gevraagd om op het veldbedje te gaan liggen, (die lag bij mij in het ziekenhuisbed) hij het veldbedje uitgeplooid en daar gaan liggen, zijn we terug in slaapgevallen nog geen uur later geklop op mijn deur ik zeg ja kom maar binnen, sorry voor het storen maar de kinderarts wil jullie spreken, ja laat maar binnen. Ik en mijn vriend keken verbaasd na elkaar, ik moet jullie wat vertellen het gaat niet goed met lilly-rose  we denken dat ze er niet door komt maak jullie klaar en kom even naar de nicu.. gelijk men schoonmoeder opgebeld die is gelijk naar ons toegekomen. En uur hebben we aan de couveuse gestaan in de hoop dat het nog omdraaide, tot de kinderarts zei we kunnen niks meer voor haar doen het spijt ons, gelijk een andere kinderarts die nog eens het zelfde kwam vertellen om 4 uur hebben ze dan bij ons gelegd, en om 5uur hebben ze de stekker er uitgehaald, en om half 6 op mijn borst en in papa's armen naar de hemel gegaan, ik heb geroepen geweend. Noem maar op, we hebben ze mee na huis genomen en met de auto naar huis, alle mensen keken ons zo raar aan, ze heeft bij ons thuis nog in haar kamertje gelegen waar iedereen nog kon kijken ook men andere kindjes. En familie enzo, de avond voor haar crematie zag ze enorm blauw en is de begravenisondernemer haar komen ophalen, ze was nog mooi opgemaakt voor de familie en vrienden er waren, ik kon mijn tekst niet lezen is was zo op ik kon het niet, mee de kist dicht moest en weten dat het de laatste keer is dat je haar zag, pff mijn verdriet, kan het nog steeds niet vatten, wenen, uitgeput. Ni weten hoe je verder moet