Ian Bonduelle (34) verblijft al enkele maanden in UZ Gent door een acute infectie, veroorzaakt door de pneumokokkenbacterie. Door sepsis verloor Ian zijn beide onderbenen, twee vingers aan zijn linkerhand en een stukje van zijn neus. Een steunactie bracht ondertussen al meer dan 30.000 euro op.

Ibo Bonduelle uit Watou heeft een steunactie opgestart om zijn neef Ian Bonduelle, die dit jaar getroffen werd door sepsis, te ondersteunen. Door deze ernstige ziekte verloor Ian beide onderbenen en enkele vingers. De campagne heeft als doel een deel van de noodzakelijke kosten voor zijn revalidatie te helpen dragen en Ian extra moed te geven in deze moeilijke periode.

In mei was Ian Bonduelle — die donderdag 34 jaar werd — nog een gezonde jongeman die deelnam aan een minivoetbaltornooi in Watou (Poperinge). Een dag later voelde hij zich grieperig, en 48 uur later werd hij met een hartstilstand binnengebracht op de spoedafdeling. De diagnose: sepsis - een levensbedreigende infectie die zijn ledematen aanviel. Nu, 131 dagen later, ligt hij nog steeds in het ziekenhuis na amputaties van beide onderbenen en twee vingers. “Gelukkig dat ik snel reageerde, anders hadden mensen me dood teruggevonden in de zetel”, vertelt hij vanuit het UZ Gent. Of hij de moed nu niet laat zakken? “Och, mijn hoofd is fris en mentaal is er niets veranderd.”

Ian Bonduelle verloor de voorbije maanden onverwacht beide onderbenen, twee vingers en een stuk van z’n neus door een infectie en sepsis. Toch wou hij zijn 34ste verjaardag vieren met vrienden. “De meesten overleven zoiets niet”, zegt de rapper die een verrassend verjaardagscadeau krijgt.

Ian Bonduelle verblijft al 130 dagen in UZ Gent. Hij woont in Ieper, maar groeide op in Watou – waar zijn vader café De Kikker uitbaat. Ian heeft acht operaties achter de rug en komende maandag staat nog één op de agenda. Een acute infectie, veroorzaakt door de pneumokokkenbacterie zette begin mei zijn leven volledig op zijn kop. De strijd heeft Ian gewonnen, maar de prijs is bijzonder hoog. Hij verloor zijn beide onderbenen, twee vingers aan zijn linkerhand en een stukje van zijn neus. Zijn omgeving heeft een steunactie opgezet om hem de nodige steun en moed te geven om de verdere uitdagingen aan te gaan met revalidatie, hulpmiddelen en woningaanpassingen. “Toch voelt het alsof ik aan de laatste tien meter van de sprint bezig ben. Ik zie het glas altijd halfvol, niet half leeg”, zegt Ian.