Hallo lieve allemaal, ik heb lang getwijfeld om dit te doen want dit gevecht strijden we al 2 jaar met ons gezin… maar helaas is  vorige week het verdikt gevallen dat ik ongeneeslijk ziek ben, die woorden zorgde ervoor dat onze toekomstplannen volledig zijn weggeveegd!

Mijn lichaam is op en de pijn is niet te bestrijden met als gevolg ik afhankelijk ben van sondevoeding om er voor te zorgen dat mijn andere organen niet verder aantasten of uitvallen. 

Als Mama en vrouw wil ik mijn kinderen en man niet achterlaten met zaken die blijven draaien in men hoofd, zaken waar ik als 32 jarige nooit heb bij stilgestaan zoals een begrafenis, we wouden de kinderen hun kamers opknappen maar ondanks we wel zen spaarpotje hadden is dit na 2 jaar operaties, dokters, onderzoeken, medicatie en al het bijkomende op! Dit is echt nog iets wat ik wil doen voor hun nu ik nog kan.

de kosten blijven ook voor mij stijgen en mijn man is ook meer en meer afwezig van zijn voltijdse job om me overal naar toe te brengen of op echt slechte dagen voor me te zorgen, we beseffen dat we niet weten hoelang ik er nog zal zijn en ook de professor kan me geen termijn geven wat deze komende tijd vooral onzekerheid, verdriet en vooral zorgen geeft.

Ik wil als het moment zo ver is weten dat ik me geen zorgen hoef te maken in het financiële plaatje waar mijn gezin in achterblijft, ze worden al genoeg elke dag met mijn ziekte geconfronteerd en hun leven aanpassen omdat het niet meer lukt voor mij om te zijn wie ik was de vrouw of mama die alles doet in teken voor haar gezin en dit doet zo pijn en voel me enorm machteloos. Daarom wil ik ze deze steun met hulp van jullie nog kunnen bieden want meer is er niet meer. Ik wil alvast iedereen bedanken die meewerkt aan mijn laatste stukje droom.