Vorig jaar leerde ik via mijn werk Salma Awad en Islam kennen, een Palestijns gezin al enkele jaren in ons land woont. Ze zochten hulp voor Islams zusje Nana ‘Gigi’ die op dat moment hoogzwanger in Gaza probeerde te overleven - en vooral hoopte om nog voor haar bevalling de grens met Egypte over te geraken. 

Da’s niet gelukt. Gigi woont / overleeft in Deir al-Balah in Gaza. De plek waar ze momenteel, na de zoveelste keer vluchtten, probeert om haar zoontje groot te brengen. 

Nog geen jaar oud, wat voor leven heeft Kamal al gehad? Hij leefde in tenten, in een geïmproviseerd appartement. De jongen heeft overal uitslag door de erbarmelijke leefomstandigheden en kan niet slapen van de jeuk en pijn, maar geld of medicijnen om de uitslag te behandelen, is er niet. 

Voeding wordt met de dag schaarser. Het weinige eten dat er nog is in Gaza, wordt onbetaalbaar. 
Het voorbije jaar had ik af en toe contact met Gigi. Ik zie haar foto's en noodkreten regelmatig in mijn facebookfeed verschijnen. Gisteren stuurde ze nog enkele berichten. De borstvoeding lukt niet meer door ondervoeding, zelf at ze al tien dagen geen kruimel brood meer. Een vies en beschimmeld stukje brood dat ze ergens vond, gaf ze uit pure wanhoop aan haar baby. Een pak pampers kost door de schaarste momenteel 100 dollar. Een bus melk 70 dollar, een pakje rijst 80 dollar, een grote zak bloem 400 dollar. 
Waar is de menselijkheid heen? 

Je zou je kunnen afvragen of het zinvol is om één specifieke familie / gezin te helpen. Maar wat dan wel? Onze politici wereldwijd talmen al zo lang. En elke dag dat dit conflict langer duurt, of deze gecreëerde hongersnood, sterven er onschuldige mensen. Ik kan niet begrijpen dat er duizenden vrachtwagens met hulpgoederen klaar staan aan de grens, maar dat één man zomaar kan beslissen dat die niet binnen mogen. Of slechts mondjesmaat. En dan nog bereiken die kennelijk niet de mensen. Gruwelijk. Helpt het dan nog om ngo’s te steunen, momenteel, vraag ik mij af? Of is het niet zinvoller om de mensen zelf rechtstreeks te steunen? Zodat ze ten minste nog een zak bloem kunnen kopen. 

Beeld het je maar eens in, dat je daar nu met je gezin woont. En dat je los van de schrik voor de bombardementen, dagelijks vecht tegen de honger. En kijkt naar je kind van nog geen jaar oud en niet weet wat voor toekomst je hem kunt geven. En of hij morgen, volgende week of volgende maand nog genoeg eten zal hebben om te groeien. Of te leven. 

Via deze weg, hoop ik dat Gigi alleszins iéts meer ademruimte kan krijgen, om te voorzien in basismiddelen. Zodat ze wel voldoende geld heeft om bloem te kopen, een zakje rijst, een zalfje voor Kamal, … 

Aanvankelijk wilde ik zelf gewoon een som aan haar storten. Wat ik ook nog altijd zal doen. Maar als je leest hoeveel alles nu kost, dan is dat niet genoeg. Vandaar deze inzamelactie. 
Als we willen dat de mensen in Gaza niet omkomen van de honger, omdat er geen eten is. Of omdat het beetje dat er nog is onbetaalbaar is geworden, moeten we ingrijpen.