Beste vrienden, sympathisanten en iedereen die ons op de één of andere manier heeft gesteund.

Zoals vermeld in onze eerdere update, zou ik nog terugkoppelen of we al dan niet in beroep zullen gaan. We gaven ook al aan, dat bijna alles afhangt van de ‘guts’ van de volgende rechter. En zelfs al zouden we het geluk hebben om een rechter te krijgen die onze redenering en bewijzen durft te volgen, zullen de tegenpartijen in cassatie gaan met een derde rechtbank ten gronde. De staat haar budget is onuitputtelijk. Dat van ons helaas niet. We schatten de kosten tot einde van de rechtsgang, dwz ‘beroep, cassatie èn opnieuw aanleg’, rond de 50.000 EUR (beroep zelf schatten we rond 20.000 EUR).

Om o.a. de hierboven staande redenen hebben mijn mede-eisers en ikzelf besloten om niet in beroep te gaan. Dit betekent ook dat we onze steunactie inactiveren. Zoals ook in de vorige update vermeld, werd het opgehaalde geld (waarin ook de gelden van de mede-eisers en mezelf zaten) via Steunactie integraal op rekening van de gerechtsdeurwaarder gestort en werd dit geld (uiteraard) énkel gebruikt ter betaling van de kosten van ‘Steunactie’, van de gerechtskosten en van de erelonen van advocaten en de gerechtsdeurwaarder. Het rolrecht werd reeds door mezelf betaald en ook de rechtsplegingsvergoedingen (2 × 1.800 EUR) zal ikzelf betalen, los van deze steunactie en mijn eigen eerdere inbreng hierop.

Was het nu allemaal voor niets? Nee, verre van. We hebben onze nek uitgestoken èn we hebben na de nonsens van de regering nu ook deze van de rechterlijke macht ‘in the spotlights’ gezet’.

Velen van jullie zal ik sowieso nog online of offline blijven ontmoeten, dus we houden contact.

Nogmaals een SUPERDANKJEWEL voor jullie steun, moed en daadkracht!

Warme groet

Stavroula

Beste allen

De uitspraak in onze rechtszaak is gevallen. Na uitvoerige schriftelijke conclusierondes voor een totaal van 648 pagina’s en de mondelinge pleidooien op 22 januari 2024 heeft de rechter in Brussel op 19 februari 2024 een schriftelijk vonnis van 20 pagina’s geveld.

Zoals ik ook hier op de Steunpagina in de tab ‘Omschrijving’ al had vermeld, zag ik een slaagkans van 30% (en 0% als ik niets zou ondernemen). Deze schatting bleek plausibel, want de rechter heeft ons in geen enkel argument ten gronde gevolgd. De redeneringen achter de argumentaties van de rechter zijn hallucinant. Zodoende hebben we misschien niet de antwoorden ontvangen waarop we gehoopt hadden maar we hebben wèl hun “antwoord” zwart op wit kunnen afdwingen zodat hier duidelijkheid in komt. Wat volgt is, punt per punt, een zeer bondige beschrijving van het vonnis:

Argument 1: schending van de zorgvuldigheidsplicht van de overheid

Hier volgt de rechter ons niet aangezien hij geen schade bij ons ziet. Wij - zowel “gevaccineerde” als “niet-gevaccineerde” eisers - hadden o.a. morele schade ingeroepen, bv. verlies van vertrouwen in de overheid n.a.v. o.a. kwalijke communicatie en verzuim informatieplicht en zodoende het niet naar behoren kunnen uitoefenen van de wettelijke verantwoordelijkheid als ouder om je kind veilig te houden (bv. niet onnodig experimentele, niet-goedgekeurde geneesmiddelen aan je kind geven, je kind geen toxische en dus potentieel schadelijke mondmaskers laten dragen, etc). Ondanks het feit dat wij de nodige studies/rapporten/artikels (van Sciensano, EMA/EuropeesGeneesmiddelenagentschap, ‘Nature’, HGR, etc) hadden aangeleverd om onze argumenten te kunnen staven, vond de rechter onze argumenten “behoorlijk bij de haren gegrepen” en nam hij ze daarom niet aan. Hiervoor beroepte hij zich doodleuk op het “opportuniteitsoordeel”, wat betekent dat “kritiek op beleidskeuzes buiten de rechtsmacht van deze rechtbank valt”. De rechter kan dan enkel een fout vaststellen o.b.v. onredelijkheid. Tevens zag de rechter niet in “hoe een foutieve communicatie uitgaande van de toenmalige minister van onderwijs inzake een in werkelijkheid onbestaande mondmaskerplicht […] enige reële, vergoedbare schade zou hebben veroorzaakt (ter info, wij vroegen slechts een symbolische schadevergoeding van 1 EUR). Hetzelfde geldt voor een eventuele communicatie vanwege de overheid omtrent een louter wetsontwerp betreffende een vaccinatieplicht voor zorgpersoneel, dat uiteindelijk niet werd aangenomen.”

Onze argumentatie dat de overheid zich door de organisatie van “COVID19”-injecties en voorlichting van de “COVID19”-injecties een rol had opgenomen zoals beschreven in de Wet Patiëntenrechten, oordeelt de rechter:“de verantwoordelijkheid voor het verstrekken van de informatie waarop de patiënt in toepassing van art. 8 van de wet gerechtigd is, ligt dan ook (enkel) bij de beroepsbeoefenaar in kwestie. Het gegeven dat bepaalde medisch mogelijk relevante informatie, de patiënt mogelijk tevens via andere kanalen heeft bereikt, zoals bijvoorbeeld via voorlichtingscampagnes van de overheid of commerciële publiciteit door een producent van medische producten, doet daaraan geen afbreuk. Meer bepaald brengt dergelijk gegeven deze derden niet onder het toepassingsgebied van de Wet Patiëntenrechten. Op het einde van de rit is en blijft het louter de beroepsbeoefenaar die zich er dient van te vergewissen dat de patiënt beschikt over alle nodige, correcte informatie zoals bedoeld door art. 8 van de Wet Patiëntenrechten. Duidelijk zijn in casu in het geval van het toedienen van een covid 19-vaccin, de overheden niet de verstrekkers van de zorg in kwestie, zodat de betreffende wet op hen niet van toepassing is.” (we begrijpen nu wel waarom de “COVID19”-injecties een geneesmiddel onder doktersvoorschrift zijn…)

De rechter zag “geen enkele noodzaak tot of nut bij het stellen van enige prejudiciële vraag aan het Grondwettelijk Hof”. Kort door de bocht: de dwang en bedreigingen van de overheid worden bij deze dus als niet-beoordeelbare beleidskeuzes voorgesteld (of men wil de schade ervan gewoonweg niet zien).

Argument 2: schending van de algemene zorgvuldigheidsplicht door gebrekkige, foutieve en onvolledige informatie te verstrekken over de “COVID19”-injecties

Ook hier ziet de rechter geen enkele schade: 

• Met betrekking tot de “niet-gevaccineerde” eisers ziet de rechter niet in hoe deze eisers zich “in een meer gunstige situatie zouden hebben bevonden dan zij thans doen” (terwijl mijn persoonlijke aanklacht alleen al 9 pagina’s telde waarin per maatregel mijn belang en morele schade concreet werden toegelicht) indien de overheid “per hypothese” informatie verstrekt zou hebben “die door de eisers wel deugdelijk zou worden geacht”. Maw, eventuele kwalijke communicatie vanwege de overheid kan gewoon van tafel worden geveegd, al was het maar obv het ‘oppurtiniteitsoordeel’. Zelfs shamen en dreigen zijn volgens de rechter ‘niet onredelijk’ en dus eveneens toegelaten. Ook is het toegelaten dat overheden cruciale informatie achterhouden van het EMA/Europees Geneesmiddelenagentschap waardoor ouders onnodig risicovolle keuzes maken voor zichzelf èn voor hun kind. Keuzes die ze niet gemaakt zouden hebben als de overheid eenduidige, correcte, volledige, evenwichtige en objectieve informatie zou hebben verstrekt.
• Met betrekking tot de wél “gevaccineerde” eisers vindt de rechter eveneens geen schade. Zelfs niet bij de “gevaccineerde” eiser die tot minstens 2 keren toe ernstige gezondheidsklachten heeft opgelopen telkens kort na toediening van de mRNA-injecties, nl. hersenontsteking (NIET hersenVLIESontsteking) en zona/gordelroos (o.b.v. hersenscans/foto’s en medische rapporten). De rechter meent dat: “Bovendien zou ten overvloede kunnen worden geargumenteerd dat hoe dan ook het optreden van bepaalde bijwerkingen ingevolge het toegediend krijgen van een vaccin, op zich strikt gezien geen gevolg uitmaakt van het al dan niet ontvangen van bepaalde informatie” (lees dit aub 5 keren opnieuw, liefst met de Wet Patiëntenrecht art. 5 en art. 8 in het achterhoofd).

Ondanks het aanleveren van aantoonbare(!) foutieve informatieverstrekking (o.a. informatie van EMA in vergelijking met informatie verstrekt door ‘FAGG’ en ‘ZorgEnGezondheidVlaanderen’, een artikel van ‘Nature’ dd 04/2018 i.v.m. lokale en systemische ontstekingen n.a.v. mRNA-injectietechnologie) oordeelt de rechter dat wij als eisers:“geen enkele wetenschappelijke onderbouwing aanbrengen voor […] enig foutief karakter van informatieverstrekking door de Vlaamse Overheid inzake de Covid 19-vaccins.”

De rechter veegt ons argument van tafel met volgende dooddoener:"In casu was tijdens de relevante periode de beschikbare informatie betreffende de mogelijke bijwerkingen van de Covid 19-vaccins, in zekere mate een dynamisch gegeven." (ik leg hierbij de nadruk op ‘in zekere mate’, op ‘dynamisch’ én dat men gewoonweg niet ingaat op het feit dat men binnen het vakgebied reeds in 2018, eerder zelfs, weet had van de ernstige risico’s van mRNA-injectietechnologie) De rechtbank laat daarbij na specifiek de status van een CMA (dat is een ‘voorwaardelijke toelating’, niet te verwarren met een ‘goedgekeurd geneesmiddel’, want dat waren de spuiten net NIET, vandaar ook een CMA en géén SMA) te onderzoeken en het gebrek aan deze informatie na te gaan. Dit getuigt op z’n minst van een weinig objectieve blik.

Argument 3: de noodsituatie werd in strijd met de Pandemiewet uitgeroepen en is bijgevolg niet wettig tot stand gekomen

De rechter vraagt zich af over welke ‘noodsituatie’ we het hebben. Hij lijkt niet te beseffen dat de ‘noodSITUATIE’ de terminologie is die in de Pandemiewet naar voren wordt geschoven om de regering bijkomende bevoegheden te geven. Dit is wederom hallucinant als je begrijpt dat dit terminologie is die als ‘juridische spitsvondigheid’ werd bedacht om het niet te moeten hebben over de ‘noodTOESTAND’(!), want die kan conform de grondwet niet(!) worden ingeroepen.

De rechter meent bovendien dat wij als eisers “geen voldoende rechtstreeks en persoonlijk belang aantonen bij een loutere vaststelling van een beweerde wetsovertreding”. Het feit dat wij als burgers zouden mogen verwachten dat de overheid zich aan haar wetten houdt, is blijkbaar onvoldoende belang.

Als dooddoener zegt de rechter eveneens dat het door ons als eisers gevraagde oordeel van onwettigheid van de noodsituatie, retroactief niets zou veranderen aan onze onzekerheid van een onafhankelijk adviesorgaan inzake grondrechtbeperkende maatregelen. Bijgevolg wordt dit onderdeel afgewezen als onontvankelijk, wat betekent dat de rechter niet(!) onderzoekt of de Pandemiewet effectief is overtreden. (ja, dat lees je goed!)

Argument 4: schending van algemene zorgvuldigheidsplicht vanwege de overheden, vnl. inzake CST, recht op kwaliteitsvolle zorg en recht op geïnformeerde toestemming

In verband met ons punt van de kwailiteitsvolle zorg, countert de rechter dit als “loutere opportuniteitskritiek die deze rechtbank niet bij machte is te beoordelen.” (< ‘opportuniteitsoordeel’)

In verband met het recht op geïnformeerde toestemming verwijst de rechter naar argument 2 dat hij al eerder van tafel heeft geveegd.

In verband met CST wijst de rechter erop dat we als eisers “wel degelijk ten allen tijde het recht hadden om ons niet te laten vaccineren” en vindt de rechter het evident dat als je je niet laat vaccineren de overheid je wel degelijk negatieve gevolgen kan laten ondergaan: “Verder is het eveneens geheel ten onrechte dat hun argumentatie [van ons als eisers] in dit verband impliciet lijkt uit te gaan van de stelling als zou het de overheden toekomen er voor in te staan dat een keuze om zich niet te laten vaccineren, in hoofde van de betrokkene tot geen enkel negatief gevolg zou leiden.”

Argument 5: wij bepleiten dat er een gebrek was aan een consistente op wetenschappelijke drempels gesteunde aanpak van de pandemie

De rechter vond onze “vordering manifest in strijd met de meest fundamentele regel […] dat uiting geeft aan het beginstel van de scheiding der machten.” Bijgevolg wordt dit onderdeel afgewezen als onontvankelijk, wat betekent dat de rechter niet(!) onderzoekt of de Pandemiewet effectief is overtreden.

Van onze 5 punten die nog overbleven in de conclusieronde (dat is de laatste ronde voor de pleidooien plaatshebben) oordeelde de rechter dus voor geen enkel punt positief voor ons als eisers.

Een paar opmerkelijke punten:

- we wilden een wetenschappelijke discussie vermijden en hebben het zodoende louter juridisch gehouden. We weten dat er massa’s wetenschappelijke argumenten zijn maar in een rechtszaak zou de tegenpartij toch steeds een ander geluid laten horen van wetenschappers die het narratief van de overheden wèl ondersteunt met het grote risico dat de rechter zich dan zou onthouden van een uitspraak want “geen expert”. Dit zou de rechter dan telkens weer de mogelijkheid hebben gegeven om onze wetenschappelijke argumenten opzij te schuiven. Het zou ook enkel maar het kostenplaatje hebben opgedreven. Een gevecht dat niet gewonnen kan worden gezien overheden voldoende financiële middelen ter beschikking hebben om die strijd wèl aan te gaan. We wilden er dus bewust geen wetenschappelijke discussie van maken, wat niet betekent dat onze aangebrachte argumenten niet wetenschappelijk gestaafd waren, integendeel. Toch heeft de rechter in zijn vonnis talloze keren laten vallen dat er een gebrek aan bewijskracht was.

- onze dagvaarding was veel uitgebreider dan de argumenten die nog worden aangehaald in het eindvonnis. Sinds het neerleggen van onze dagvaarding is er nl. een stortvloed van rechtszaken geweest waarbij het Grondwettelijk Hof en de Raad van State telkens zéér vriendelijk voor de overheid hebben geoordeeld. Dit heeft gemaakt dat we een redelijk aantal punten in de loop van de rechtszaak hebben moeten laten vallen.

- het oordeel van de rechter dat wij als burgers geen rechten kunnen ontlenen aan de Wet Patiëntenrechten ten opzichte van de overheid (zelfs niet m.b.t. de informatie en organisatie van de “COVID19”-injecties), heeft ertoe geleid dat we de overheid moeten aanspreken op de algemene overheidsaansprakelijkheid.  De bewijslast bij dergelijke vormen van overheidsaansprakelijkheid is niet mals en de invulling van belang en hoedanigheid evenals schade bij de wettigheidskritiek werd wel zéér streng beoordeeld. Het moreel belang van o.a. sociale uitsluiting en verlies van vertrouwen in de overheid werd daarbij stiefmoederlijk behandeld en niet erkend.

- verder werden een aantal van onze sterke punten gewoonweg niet(!) besproken. Ondanks het feit dat “COVID19”-injecties werden toegediend onder CMA èn het EMA héél wat ontbrekende, relevante veiligheidsdata in haar RMP (Risk Management Plan) opsomt, schreeuwden onze overheden misleidend dat de spuiten ‘veilig en uitgebreid getest’ waren (zie hiervoor o.a. de uitnodigingen). Ook was men binnen het vakgebied al voor 2018 op de hoogte van ernstige risico’s bij mRNA-injectietechnologie. Al deze relevante punten heeft de rechter echter totaal genegeerd.

- een laatste bedenking is dat er in deze case nooit een rechter compleet onbevooroordeeld kan zijn, aangezien we allemaal door deze periode zijn moeten gaan en allemaal hetzelfde (éénzijdige) overheidsnarratief hebben moeten aanhoren. Dat is wat ik altijd al bedoelde met dat de kwalijke overheidscommunicatie een immens grote impact heeft gehad op de Wet Patiëntenrechten, want niet alleen rechters zijn bevooroordeeld maar òòk medici.

Bovenstaande heeft tot gevolg dat de overheden in deze zaak met alles zijn weggeraakt. Zelfs op de zeldzame punten waar de rechter aantoont dat er fouten zijn gebeurd. Gevolg is dat wij als eisers naast alle eerdere kosten, ook 165 EUR rolrecht en 1.800 EUR rechtspleginsgvergoeding dienen te betalen aan beide overheden, dus 2 x 1.800 EUR. Deze kosten komen bovenop het via de Steunactie opgehaalde bedrag. De 31.000 EUR die we al hebben opgehaald en waarin ook de overgeschreven gelden van de eisers zaten, werden nl. al volledig ingezet voor kosten van raadslieden, commissies aan ‘Steunactie’-pagina en deurwaarder. Zoals hierboven reeds aangegeven, hebben we een dossier van maar liefst 648 pagina’s en dat heeft heel wat werkuren gevergd. Bovendien werd al het opzoek- en voorbereidend werk m.b.t. bronnen etc, het mee opstellen van argumenten, het nalezen en becommentariëren van conclusies door onszelf gedaan. Uiteraard zònder(!) enige vergoeding. Om in beroep te gaan is er bijgevolg geen budget meer over. Hiervoor hebben we nl. het volledig op te halen bedrag nodig, maw de nog resterende 20.000 EUR. Desondanks is er over het al dan niet in beroep gaan, nog niets definitief beslist. We gaan dit even laten bezinken en daarna nemen we hierin een beslissing.

Rest me nog om iedereen die mij en mijn mede-eisers hebben gesteund, uit de grond van mijn hart te bedanken voor àlle moed, financiële ondersteuning, energie en algemene support in deze zaak. Los van wat volgt, kunnen we met opgeheven hoofd zeggen dat we minstens wél onze nek hebben uitgestoken en niet zomaar over ons heen hebben laten lopen. We hebben een antwoord afgedwongen en begrijpen nu, ten volle, hoe de vork in de steel zit.

PS: de hierboven staande tekst mag/kan gedeeld worden mits vermelding van de bron (‘auteur Stavroula Krallis’) en de functie van de tekst (‘inlichting over het vonnis van de rechtszaak die op Steunactie terug te vinden is onder de titel ‘NEE tegen het huidige beleid, NEE tegen CST’).

Mochten jullie met vragen zitten, je kan nog steeds mailen naar aanklacht@protonmail.com.

Warme groet

Stavroula Krallis

Beste allen

Bij deze een nieuwe update!
Intussen hebben alle partijen hun eerste conclusies neergelegd. De Belgische staat en de Vlaamse overheid hebben ook al hun tweede conclusieronde achter de rug. Nu is het aan ons om, tegen begin augustus, onze tweede (en voor ons laatste conclusie) te schrijven. Beide overheden hebben als ‘verdedigende partijen’ nog het laatste schriftelijk woord vooraleer de mondelinge debatten starten, begin volgend jaar.

Sommigen vroegen mij om een ‘inhoudelijke’ update mbt de rechtszaak maar ik kan niet zomaar ‘inhoud’ delen gezien ik (uiteraard) wettelijk verplicht ben zowel de privacy (medische info, persoonlijke situaties, identiteit,…) van mijn mede-eisers (waaronder ook kinderen) alsook de auteursrechten van anderen te respecteren. Toch begrijp ik de ‘nood’ aan een inhoudelijke update en daarom deel ik hieronder een eigen samenvatting m.b.t. een relevant stuk. Helaas kan ik owv strategische redenen niet (nog meer) in detail treden. Ik heb geprobeerd het zo makkelijk mogelijk te formuleren, m.a.w. zonder gebruik te maken van ‘juridisch jargon’.

We hebben aangeklaagd wat wij als ‘onrechtvaardig’ hebben ervaren en ons schade heeft berokkend. Dat zijn heel wat zaken waaronder bijvoorbeeld: polariserende, dreigende, incomplete, manipulatieve en misleidende communicatie waardoor er o.a. druk op burgers - waaronder medici – is ontstaan. Doordat de verschillende overheden, politici en overheidsinstellingen op deze kwalijke manier communiceren via de publieke omroep en de bevoegde diensten, beïnvloeden zij o.a. de visie van de zorg- en medische sector op een nefaste manier. Dit is niet wat een ‘goed huisvader’ doet. Bovendien heeft deze kwalijke communicatie ook nefaste gevolgen voor o.a. het Patiëntenrecht waarbij vooral de ‘geïnformeerde toestemming’ wordt aangetast. Veel medici hebben immers hierdoor hun neutraliteit en kritische blik verloren, zowel m.b.t. het “testen” als m.b.t. injecties en mondmaskers, waardoor toestemming niet correct geïnformeerd gegeven kan worden. De door overheden aangereikte informatie is incorrect, onvolledig en onevenwichtig aangezien relevante informatie, die binnen het vakgebied reeds voor 2018 bekend was, niet aan ons werd meegedeeld. Claimen dat o.a. myocarditis en tromboses pas nà bevolkingsbreed uitrollen in 2021 bekend waren, is onjuist. Dit en andere ernstige risico’s hadden eenduidig, correct, volledig, evenwichtig, transparant, neutraal én expliciet in o.a. onze uitnodigingen vermeld moeten worden. Zodoende werd ook het experimenteel karakter van de injecties niet eenduidig en evenwichtig aan ons meegedeeld alsook niet de potentiële gevolgen hiervan. Dit brengt o.a. een vertrouwensbreuk met zich mee.

Om de rechter goed te kunnen laten ‘trancheren’ en te kunnen overtuigen van onze juridische argumentatie:

- dient ons verhaal rechtlijnig te zijn en dus niet te breed. Dat is ook (mede) de reden waarom we blij zijn dat er verschillende rechtszaken lopen. Gezien de immense omvang aan informatie gedurende de hele periode, kan niet alles in 1 rechtszaak worden behandeld. We volgen de rechtspraak op de voet en houden er rekening mee

- ook is het belangrijk om te beseffen dat bij een aanklacht de bewijslast bij ons ligt

- én dat het ‘onrecht’ (en de gevolgen daarvan) vandaag de dag nog steeds moeten bestaan, bv. nog steeds geen ‘eenduidige, volledige, evenwichtige, correcte, transparante, neutrale,… informatieverstrekking’ bij bv. het inspuiten van mRNA-injecties, nog steeds een vertrouwensbreuk, gemiste kansen op persoonlijk en professioneel vlak, verkorte levensjaren, gepolariseerde samenleving, verziekte economie, etc

- ook mogen wij geen rechtszaak voeren voor het algemeen belang (‘actio popularis’), m.a.w. we dienen voor àlles wat we aanklagen een ‘persoonlijk belang’ te kunnen aantonen. We zijn dan ook met verschillende eisers die obv een persoonlijke aanklacht zoveel mogelijk persoonlijke schade trachten aan te tonen

Ik wil bij deze zowel mijn mede-eisers bedanken voor hun moed en inzet alsook al onze geldschieters, klein en groot! Een rechtszaak voeren van dit formaat is géén evidente - het vraagt veel lef, integriteit, energie, geduld, tijd en geld - mààr hij moet gevoerd worden. In de zetel zitten doemdenken en klagen, werkt gegarandeerd voor 0%. NIETS doen, is dus géén optie.

Ik heb de steunactie bewust gefaseerd laten groeien, niet alles ineens. Op die manier kon ik onderweg nog steeds beslissen of het al dan niet de moeite is om door te gaan en dat is het m.i. nog steeds, vandaar fase 2 van de steunactie. De kosten werden aanvankelijk op €35.000 (incl. btw) geschat maar gezien we twee overheden aanklagen ipv één - dat is nodig mbt hetgeen we aanklagen - én gezien de advocaten van beide tegenpartijen (bewust?) zeer uitgebreid antwoorden, dien ik dat oorspronkelijk bedrag op te trekken naar €50.000. Uiteraard gaan deze gelden rechtstreeks van de rekening van de steunactie naar de rekening van de gerechtsdeurwaarder en worden deze énkel gebruikt om facturen te betalen ivm raadslieden, gerechtsdeurwaarder, funding (steunactie)website en bijkomende kosten in geval we verliezen. In deze rechtszaak steek ik met heel mijn (moeder)hart ongelooflijk veel tijd en energie, en ik zal persoonlijk ook (opnieuw) €1.000 opleggen.

Dit initiatief steunen is uiteraard géén vereiste, het màg. Bovendien geef je wat je zelf wilt en kàn.

Wij zijn jullie alvast SUPERdankbaar voor èlk bedrag, klein of groot!

Warme groet
Stavroula

Beste allemaal

Intussen zijn de raadslieden van de tegenpartij bekend. De Belgische staat heeft het kantoor Eubelius en Vlaanderen heeft het kantoor Stibbe aangesteld.

De agenda is intussen ook vastgelegd:

-Belgische Staat (3mnd): 07/06/2022

-Vlaamse Gemeenschap (3mnd): 07/09/2022

-Eisers (3mnd): 07/12/2022

-Belgische Staat (3mnd): 07/03/2023

-Vlaamse Gemeenschap (3mnd): 07/06/2023

-Eisers (2mnd): 07/08/2023

-Belgische Staat (2mnd): 09/10/2023

-Vlaamse gemeenschap (2mnd): 11/12/2023

De bal ligt nu vooreerst in het kamp van beide overheden. Zij dienen te antwoorden op onze dagvaarding. Wij zullen vervolgens op hun conclusies moeten antwoorden ten laatste op 7 december.

Uitgaande van bovenstaande agenda mogen we normaliter een uitspraak verwachten tegen maart/april 2024.

To be continued!

Warme groet

Stavroula

Beste allen

Bij deze een nieuwe update!

Vorige keer deed ik een warme oproep naar mede-eisers. Naar aanleiding hiervan konden we 6 kandidaten als mede-eisers selecteren, waardoor we - met mezelf erbij geteld - met 7 eisers onze dagvaarding hebben afgewerkt.

Afgelopen vrijdag 18/02 heeft de deurwaarder onze dagvaarding betekend bij de Rechtbank van Eerste Aanleg in Brussel. De zaak zal worden ingeleid op 07/03/2022 om 08.45u voor de Nederlandstalige Rechtbank van Eerste Aanleg in Brussel. Op deze zitting zorgt ons advocatenteam ervoor dat een passende conclusiekalender wordt geacteerd die partijen moet toelaten hun argumentatie op schrift te stellen. Aanvullend zal een pleitdatum worden bepaald waarop de zaak vervolgens behandeld kan worden.

Van zodra we meer nieuws krijgen, laat ik het weten.

Nogmaals SUPERBEDANKT allemaal voor jullie steun!

#SamenSterk

Warme groet

Stavroula

Beste allen

Iedereen nogmaals bedankt voor de steun en alle hulp!

Hierbij geef ik jullie graag een update en een warme oproep naar mede-eisers.

Het ontwerp van dagvaarding is een aantal keren over en weer gegaan tussen ons team en ons advocatenteam en is nu in finale fase. Het feit dat de overheid constant de maatregelen verandert, heeft ons tot een vrij omvangrijke dagvaarding gebracht qua onderwerpen.

Nu spitsen we ons toe op mede-eisers die individueel duidelijk kunnen aantonen welke schade de huidige maatregelen met zich hebben meegebracht in hun dagelijkse leven.

Wat houdt dat precies in? Het komt neer op volgende vraag:

“Welke specifieke - onredelijk/onevenwichtige - maatregel van de regering (bv. impliciete lockdown, mondmasker, CST) of aspect van het gevoerde beleid (bv. polariserende communicatie) heeft een specifieke, wezenlijke negatieve impact gehad op jouw fysisch of mentaal welzijn met morele, fysieke en/of financiële schade tot gevolg?”.

Een aantal voorbeelden ter illustratie:

1. Verpleegkundige die van werkpost is moeten veranderen owv druk van bovenaf
2. Werknemer die owv sociale druk - bv. polarisatie directie en collega’s - tegen zijn wil een CV19-inenting heeft laten zetten (beperking keuzevrijheid)
3. Bedrijfsleider die klanten is kwijtgespeeld owv CST
4. Zakenreiziger die job is kwijtgeraakt owv CST
5. Handelsvertegenwoordiger die bepaalde zaken niet meer kan bezoeken
6. Patiënt wiens zorg en/of transplantatie werd uitgesteld
7. Patiënt met (bewezen) CV19-“vaccinatie”schade, bv. bloedklonters, neurologische schade, myocarditis, etc
8. Psychiatrische patiënt met terugval owv uitsluiting en/of angstboodschappen
9. Werknemer die zich voortdurend moet laten testen waardoor heel het gezin bij een positief resultaat steeds in quarantaine moet en bv. zelfstandige partners hierdoor minder inkomsten hebben
10. Student die een opleiding volgt waarbij men opeens op stageplaatsen een verplichte CV19-inenting eist (de schade kan dus ook betrekking hebben op het missen van een toekomstige kans)
11. Ouders van kinderen die op school een mondmasker opgelegd krijgen en hinder ondervinden
12. Ouders van sportende kinderen die indoor niet meer naar trainingen en wedstrijden kunnen gaan kijken, omdat clubs bij >50p indoor een CST kunnen vragen en bij >100p outdoor een CST vragen
13. …

Belangrijk is wel dat het nadeel van de maatregelen een minimale mate van ernst vertoont op fysisch of mentaal welzijn. 

Herken jij je hierin en wil je deelnemen aan onze rechtszaak? Stuur jouw case naar aanklacht@protonmail.com . Dan bekijkt ons advocatenteam welke kandidaturen voldoende specifiek zijn en kunnen worden ingezet.

Alvast bedankt!

Warme groet

Stavroula