Hieronder volgt de uitleg van mevrouw zelf.

20 jaar geleden ben ik door mijn moeder "ontvoerd" naar België, op de dag dat ik (op mijn vraag) uit huis geplaatst zou worden. Tot zover wat achtergrond info.

Ten tijden van de lockdowns heb ik in de problemen gezeten en een noodwoning gekregen. Om mijn adres daar te laten zetten had ik een afspraak op het gemeentehuis. Echter zat ik de eerste keer in quarantaine, de nieuwe afspraak was gemaakt en helaas heb ik moeten afzeggen omdat ik zelf Corona had. 3e afspraak ging niet door omdat ik inmiddels mijn eigen appartement had. Helaas had ik op dat moment een uitkering.

Anderhalf jaar geleden kreeg ik een brief met de mededeling dat mijn verblijfstatuut was ingetrokken omdat ik niet via arbeidscontracten kon aantonen dat ik in de bovenstaande tijd in België had verbleven...

En daar begint het.
Inmiddels dakloos sinds augustus, met mijn Belgische zoon. We konden verblijven bij mijn ex schoonmoeder, maar dat stopt deze week.
Ik ben ontslagen op mijn werk, omdat ik zowel mentaal als fysiek er volledig aan onderdoor ga.

Als ik aanklop hier in België voor hulp, dan krijg ik een nee. Hier vinden ze dat Nederland verplicht is om te helpen. Alleen voor mijn zoon kunnen ze opvang regelen in een instelling van jeugdzorg.
In Nederland zeggen ze nee, omdat ik te lang weg ben van het Nederlandse grondgebied.

Qua papieren ben ik ook niet meer in orde. Heb een nieuw Nederlands paspoort nodig, wat ik niet krijg zonder Belgische pas. Deze krijg ik pas als ik mijn Nederlandse paspoort kan voorleggen.

Ik heb geen rechten meer in België, noch in Nederland. Enkel in beide landen de verplichting te werken en belasting te betalen. Ik heb alles al geprobeerd, instanties ingeschakeld, alle mogelijke wegen bewandeld. Zowel in. België als in Nederland. Ik weet het gewoon niet meer, ik ben op, kapot van het vechten en iedereen heeft mij laten vallen...

Inmiddels hebben we ontdekt dat ze voor ongeveer 500 euro toch alles in orde kan krijgen terug, maar zelf heeft ze dit geld niet. Met deze actie hoop ik haar een duwtje in de rug te kunnen geven, zodat zij en haar zoon weer een toekomst hebben samen.