Hallo Iedereen,

Ik ben Patrick en wil graag mijn verhaal met jullie delen.

Na jaren van geluk komen blijkbaar dan toch de jaren van “ongeluk”.
Gedurende de voorbije 20 jaar heb ik altijd als zelfstandige, weliswaar op kleine schaal in een éénmanszaak, gewerkt. Ik was de gelukkigste uit gezien ik koen doen wat ik graag deed en daar dan ook nog mijn brood mee kon verdienen.

Ondertussen een gelukkig gezin gesticht en de toekomst lachte ons toe.

In de loop van mijn carrière werkte ik meestal voor eindklanten, maar ook soms voor grotere collega's. Op het moment da zij met personeelstekorten te maken kregen was ik er om ze bij te staan.
Niks was te veel, te groot, te klein, te vroeg of te laat. Alles voor de job en het gezin.

Op die manier bouwde ik ook een band op met een grotere aannemer, een band die 20 jaar stand hield.
Hij kende mij door en door en wist wat ik waard was.

Op een bepaald moment, als hijzelf met één van zijn bedrijven verlies draaide, had hij er niks beter op gevonden dan een lege vennootschap te kopen om werken uit te voeren los van zijn bedrijf dat het financieel moeilijk had.

Zonder mijn medeweten had hij mij daar als zaakvoerder in gezet, blijkbaar geen probleem de dag van vandaag om dat digitaal geregeld te krijgen zonder medeweten van de “nieuwe” zaakvoerder.

Op zich niet aangenaam, maar dat was nog niet het ergste.
Hij schreef personeel in op deze firma, en veegde zijn voeten aan alle wetgevingen. Betaalde amper lonen uit en liet de sociale zekerheid rechts liggen.
Hij kocht materialen en voerde werken uit, factureerde naar klanten en versluisde het geld via enkele omwegen naar hemzelf of hij was zelfs zo arrogant dat hij via een bevriend bankdirecteur cash geld ging afhalen. 
Het ergste was dat de aangekochte materialen ook niet werden betaald, of mondjesmaat, zodanig dat hij kon incasseren zonder veel kosten, rechtstreekse “winst” voor hem.

Dit verhaal heeft een drietal jaar geduurd. Hoe hij er in is geslaagd om dat allemaal buiten mijn weten om te doen, blijft een raadsel.

Op een bepaald moment wordt ik gecontacteerd door een curator met de melding dat mijn vennootschap in faling was gegaan en hij samen met mij de zaak wou bekijken en alle mogelijke gelden wou innen om schulden te betalen.

Ik viel helemaal uit de lucht.

Mijn “geluk” was dat de vennootschap gevestigd was ik in één van de woningen van het “meesterbrein”.

Als de curator langskwam moesten we dus in die woning zijn.
Om toegang te krijgen moest het “meesterbrein” ons toegang verlenen.
Op het moment van het bezoek was hij dan ook aanwezig en nam het voortouw om de curator te woord te staan. Wat heel vreemd was want hij had hier zogezegd niks mee te maken.

De curator en de rechtercommissaris hadden dat ook gezien en hadden zich al een beeld gevormd. Vanaf het eerste moment heeft de curator dan ook tegen mij en mijn raadsman gezegd dat hij doorhad hoe de vork aan de steel zat en ik eigenlijk het slachtoffer was. 

Een lang verhaal kort…….dit heeft geleid tot een rechtszaak.
Dit heeft meer dan twee jaar aangesleept en is faliekant afgelopen.

Na het onderzoek van de curator bleek dat er een schuld was van meer dan 145.000€.

De curator heeft dan ook een rechtszaak gestart gezien de schulden op een verdachte manier waren ontstaan.

De rechtszaak was een lijdensweg. Op bepaalde momenten zag alles er vrij goed uit er waren getuigen opgeroepen die tegen het “meesterbrein” getuigden, die ook verklaarden dat ze onder druk verklaringen hadden moeten tekenen en dus effectief in mijn voordeel praatten.

In de uitspraak werden we beiden solidair verantwoordelijk gesteld voor de schulden, wat voor mij binnenkwam als een bom….
Los van dat kregen we beiden een beroepsverbod en mocht ik geen enkele zelfstandige activiteit meer uitvoeren.

Ik had hier niks mee te maken, maar de rechtbank oordeelde dat ik zaakvoerder was, ook al was het “meesterbrein” eigenlijk de feitelijke zaakvoerder.

Ik was niet bij machte om na deze zware periode ook nog eens in beroep te gaan en moest het daar dus bij laten.

In tegenstelling tot het “meesterbrein” ….Die heeft fondsen genoeg, meerdere bedrijven en talloze spookbedrijven is achteraf gebleken.

Ondertussen is hij voor verschillende zaken vrijgepleit en blijf ik in de kou staan.

Alles waar ik heb voor gewerkt is weg….

Ondertussen gescheiden….. een lijdensweg die ik niemand toewens.

Door deze situatie zie ik amper mijn dochter nog. Mijn ex heeft alles aangegrepen om mijn dochter zo veel mogelijk bij mij weg te houden….

En als kers op de taart, maar dan wel een heel erg zure, ben ik fysiek op. Ondertussen twee maagbloedingen gehad met alle mogelijke gevolgen.
Zelfs van die aard dat ik de laatste keer net op tijd was of ik kon dit niet meer verder vertellen.
Momenteel ben ik een vast bezoeker van het ziekenhuis. 
Ten gevolge van de zware bloedverliezen, en desondanks de verschillende bloedtransfusies, heb ik heel wat tekorten die dan ook de deur openzetten voor allerlei aandoeningen.

Ik zou doodgraag mijn leven opnieuw opbouwen, maar ben 57 jaar en dat is geen evidentie.

Om professioneel aan de bak te komen is het ook al niet evident, los van de leeftijd is mij gezondheid ook een struikelblok.

Toch moet ik proberen om mijn schuld af te lossen en door te gaan.
Niet alleen deze rechtszaak heeft massa's geld gekost, ook de “vechtscheiding” heeft mij volledig lam gelegd, zowel mentaal, fysiek als financieel.

Gans deze situatie is zo oneerlijk en voelt zo onrechtvaardig aan.
Maar het is nu zo en ik moet vooruit…is het niet voor mijzelf, dan is het zeker en vast voor mijn dochter.

Ik zou maar al te graag terug in het reine zijn met alles en ook terug verder kunnen leven. Liefst in het gezelschap van mijn dochter.
Maar daarvoor moet ik eerst nog een hele weg afleggen.

Een deel van de schuld is betaald met alles wat ik had…..

Vandaar dat ik hoop om op deze manier een inhaalbeweging te kunnen maken.

Ik hoop op steun te mogen rekenen. Ik weet dat dit een gunst is die mogelijks verleend wordt en ben daar heel dankbaar voor.

Mocht er niks van deze actie komen, dan hoop ik dat ik mensen wakker heb geschud dat de dag van vandaag het gevaar om elke hoek loert en niemand vrij is om slachtoffer te worden.

Alvast bedankt voor de tijd die u nam om mijn verhaal te lezen.

Fijne dag

Patrick