Hello, my name is Izabela, I am 43 years old, and I would like to share my story with you. 

When I was 30 years old, my health problems began – both physical and mental. 
 After starting my first job, a year later I was diagnosed with a herniated disc in my cervical spine and a blockage in my left arm. I had to resign from work and undergo rehabilitation, but that was only the beginning of my struggles. 
 During that time, I also went through a depressive episode.  
Over time, I took various jobs, but none of them suited me. I felt like I couldn’t find my place in the world. Every longer job ended with a medical leave, pain in the neck and shoulders, and worsening mental health, with depressive episodes that made it impossible for me to move forward. 
 I felt like the world around me had stopped, and I had no strength to get moving.  

Month by month, I felt worse. I went from doctor to doctor, looking for help. I was diagnosed with hypothyroidism, insulin resistance, Hashimoto’s disease, and other hormonal problems. I underwent surgery to remove a breast tumor, surgery to remove my uterus due to another tumor, and surgery for a bilateral inguinal hernia. Despite all this, I felt worse, and the doctors were helpless. 
 Daily struggles with getting out of bed, taking care of my family, shopping, going to work – everything became unreachable. 
 I constantly felt pain, excessive self-critical thinking, apathy, irritability, hypersensitivity to sounds, light sensitivity, dizziness, a tense neck, tight muscles all over my body, lack of concentration, and forgetfulness. 
 
 Finally, I went to a psychiatrist and psychologist, and this year I received a diagnosis: AUDHD, multiple traumas, and bipolar affective disorder. 
 It was like a revelation. Finally, 
 I began to understand why I could never function within the system of this world. I am a neurodivergent person, and my whole life I tried to fit into the world of neurotypical people. 
 I tried to function like they do, but my brain and body resisted.  
The constant masking and trying to adapt to a “normal” world led me to a critical state of health. I realized that all my life I had been trying to fit into something that simply wasn’t meant for me. 
 
 Why am I here? I need your help!  
The only positive aspect of my story is that I love nature. I love being in the forest, I love animals.  
My dream, which I would like to fulfill, is to buy a small house in nature, in the forest. Unfortunately, due to my health problems, my condition, and lack of stable employment, I cannot count on a bank loan.  
Currently, I work part-time, earning only a thousand euros, half of which goes to therapy and medications. My dream is to move to the forest, connect with nature, and possibly create a small Oasis – a campsite that would serve as a place for neurodivergent people to relax and be in harmony with nature.  
I know that this is a huge dream, almost unattainable, but I believe there are good-hearted people who can understand my situation, at least partially. I would like to live a few more years in harmony with my own nature, in my own world, away from the chaos and system that has led me to this state. I want to feel alive for once, to enjoy peace and harmony, and stop feeling both physical and mental pain. 
 Please, if you can help, be my support in this dream. 



Hallo, mijn naam is Izabela, ik ben 43 jaar oud en ik wil mijn verhaal met jullie delen. 

Toen ik 30 jaar oud was, begonnen mijn gezondheidsproblemen – zowel lichamelijk als mentaal.
Na mijn eerste baan kreeg ik na een jaar de diagnose van een hernia in mijn nekwervelkolom en een blokkade in mijn linkerarm.
 Ik moest mijn werk opgeven en naar revalidatie gaan, maar dat was pas het begin van mijn strijd. Gedurende die tijd ging ik ook door een depressieve episode. In de loop der tijd heb ik verschillende banen gehad, maar geen van deze banen paste bij mij. Ik voelde me alsof ik mijn plaats in de wereld niet kon vinden.
 Elke langere baan eindigde met ziekteverlof, pijn in mijn nek en schouders, en verslechterende mentale gezondheid, met depressieve episodes waardoor ik niet verder kon. Het leek alsof de wereld om me heen stil stond en ik geen kracht had om in beweging te komen. Maand na maand voelde ik me slechter. Ik ging van de ene arts naar de andere, op zoek naar hulp. Er werd bij mij hypothyreoïdie, insulineresistentie, Hashimoto en andere hormonale problemen vastgesteld. Ik onderging een operatie om een tumor in mijn borst te verwijderen, een operatie om mijn baarmoeder te verwijderen vanwege een tumor, en een operatie voor een bilaterale liesbreuk. Ondanks dit alles voelde ik me slechter, en de artsen konden niets meer doen. 
Dagelijkse problemen met opstaan, voor mijn gezin zorgen, boodschappen doen, naar het werk gaan – alles werd onbereikbaar. Ik voelde constant pijn, overmatig zelfkritisch denken, apathie, prikkelbaarheid, overgevoeligheid voor geluid, gevoeligheid voor licht, duizeligheid, een gespannen nek, gespannen spieren in mijn hele lichaam, gebrek aan concentratie en vergeetachtigheid. Uiteindelijk ging ik naar een psychiater en psycholoog en dit jaar kreeg ik de diagnose: AUDHD, meerdere trauma’s en bipolaire stoornis.
 Het was een openbaring.
 Eindelijk begon ik te begrijpen waarom ik nooit in het systeem van deze wereld kon functioneren. Ik ben een neurodivergent persoon, en mijn hele leven heb ik geprobeerd me aan te passen aan de wereld van neurotypische mensen.
 Ik probeerde te functioneren zoals zij, maar mijn hersenen en lichaam boden weerstand. Het constante maskeren en proberen aan te passen aan een “normale” wereld leidde me naar een kritieke gezondheidstoestand. Ik realiseerde me dat ik mijn hele leven heb geprobeerd te passen in iets dat gewoon niet voor mij bedoeld was. 

Waarom ben ik hier? Ik heb jullie hulp nodig! 
Het enige positieve aspect van mijn verhaal is dat ik van de natuur hou. Ik hou ervan om in het bos te zijn, ik hou van dieren. 
Mijn droom, die ik graag zou willen vervullen, is het kopen van een klein huisje in de natuur, in het bos. Helaas kan ik vanwege mijn gezondheidsproblemen, mijn toestand en het gebrek aan een stabiele baan niet rekenen op een lening bij de bank.
Op dit moment werk ik parttime en verdien ik slechts duizend euro, waarvan de helft naar therapieën en medicijnen gaat. 
Mijn droom is om naar het bos te verhuizen, me met de natuur te verbinden en misschien een kleine Oase te creëren – een camping die een plek zou zijn voor neurodivergente mensen om tot rust te komen en in harmonie met de natuur te zijn.
 Ik weet dat dit een enorme droom is, bijna onbereikbaar, maar ik geloof dat er mensen met een goed hart zijn die mijn situatie tenminste gedeeltelijk begrijpen.
 Ik zou graag nog een paar jaar willen leven in harmonie met mijn eigen natuur, in mijn eigen wereld, ver weg van de chaos en het systeem dat me in deze toestand heeft gebracht. Ik wil eindelijk voelen dat ik leef, genieten van vrede en harmonie, en stoppen met het voelen van zowel fysieke als mentale pijn.
 Alsjeblieft, als je kunt helpen, steun me dan in deze droom.