hallo!

Ik ben sinds kort begonnen met mijn eerste boek schrijven.

Wanneer sorry te laat komt

Dit gaat een autobiografie worden.

De onderwerpen die besproken gaan worden zijn:

• Huiselijk geweld
• Uit de kast komen
• Trauma
• familie en vriendschap

Al het ontvangen geld zal gebruikt worden om het boek uit te brengen. Denk aan de uitgever, manuscript beoordeling, drukwerk, etc..

De overige opbrengst zal naar slachtofferhulp gaan onder andere die te maken hebben gehad met huiselijk geweld. 

Ook zal ik van de maandelijkse opbrengst 10% doneren als het boek is uitgebracht.

Ik ben er op gebrand om mijn verhaal te delen omdat ik er van overtuigt ben dat het andere kan helpen. Het laat zien dat uiteindelijk alles een weg vind. Zeker in deze tijd lijkt het mij een belangrijk onderwerp.

Slachtoffers voelen zich vaak schuldig en schamen zich. Ik wil een stem geven voor iedereen die dit gevoel deelt. Al is het 1 iemand die er kracht uit haalt, dan voelt het voor mij al als een succes. Want wij mogen niet langer het zwijgen opgelegd worden. 

Teaser

Omdat het een autobiografie betreft wil ik ook daadwerkelijke berichten gebruiken uit mijn leven. Dit is een stuk uit het bericht dat naar mijn vader is verstuurd toen ik het contact heb verbroken:

Pa,

De laatste weken heb ik verteld dat het niet goed met mij gaat. Dit speelt al langer, en ik wilde hier toen ook met jou over kunnen praten. Ook had ik graag met je willen praten over de dingen uit mijn jeugd en recente dingen. Hier voelde ik uiteindelijk geen ruimte voor. Er was nog maar 1 focus en dat was verhuizen naar Hongarije. Begrijp me niet verkeerd, ik ben blij voor je. Dat heb ik je ook gezegd. Maar ik heb ook verteld dat ik het moeilijk vind dat je weggaat. Ongeacht dat, wilde ik je helpen. Maar er ontstond iedere keer discussie en ik eindigde daarna met een schuldgevoel. Je zei dat je een leuk en prettig leven wilt. Deze woorden waren zo kwetsend, en ik voelde dat er echt iets gebroken was in mij. Iets wat ook niet meer te herstellen is.