Ik ben een 19 jarige jongen uit Lokeren. Gedurende de afgelopen 3 jaar is mijn leven in een spiraal naar beneden gegaan. Ik werd gediagnosticeerd met OCD en depressie. Ik heb mijn behandelingen gehad en alles begon beter te gaan. Wel, …… , alles buiten een ding: mijn thuis. Ik woon samen met men papa, twee zussen, een broer en stiefmama. Het was nooit gemakkelijk thuis. We liepen altijd op de tippen van onze tenen om te voorkomen dat ons stiefmama boos werd. In het begin was het verbaal en fysiek geweld en dit ging over tot alleen verbaal. Vooruitgespoeld naar de periode waar ik dus het zo moeilijk had. De spanning ging in de hoogte. Elke dag geroep, kwetsende woorden en verwijten werden naar mij toe gegooid en soms ging het iets verder dan dit. 3 jaar lang werd me gezegd door mijn stiefmama dat ik beter geslaagd was ik een van men z3lfm00rd pogingen, dat ik beter dood was dan levend, niks waard, en een heleboel serieuze kwetsende woorden. Keer op keer werd er gedreigd dat ze me buiten gingen smijten. Ik leefde hierdoor met voortdurende angst thuis. Tot ik besloot op een dag gewoon te “verdwijnen". Dit leek in het begin een goed idee en dat was het ook. Maar al snel veranderde deze trip opzoek naar de rust en mezelf behoorlijk duister. Er zijn dingen gebeurt die moeilijk te beschrijven zijn hier. Paar keer bij de politie geweest, die niets geholpen hebben. Dus ik stond er weer alleen voor. Alleen nu zonder, gsm, bankkaart, geld, en vrijwel alles dat ik bij mij droeg zoals men laptop in men tas. Ik wist toen dat het geen spel meer was. Ik was alleen in een onbekende stad, zonder woonst of geld. Ik heb me al tot hier de dag geknokt maar de winter komt eraan en het lijkt me niet dat het een warme winter zal worden. Ik ben bang, bang wat er nu gaat gebeuren. Ik ben nu een week bij mijn ouders terug. Ik mag hier blijven in een wasruimte naast het huis. Ze wouden me een bed aanbieden en eten. Daar ben ik dankbaar voor. Maar ik mag niet weg uit deze wasruimte. Maandag begin ik terug met werken en dus vinden men ouders dat ik dan terug kan vertrekken aangezien ik nu geld ga verdienen. Ik word maandelijks betaald dus dat betekend dat ik nog een maand zonder geld moet en ook zonder een dak. Ik ben bang wat er te gebeuren staat als ik alleen in in de open wereld stap. De eventuele onaagename interacties met mensen, het zoeken van een beschutte verblijplaats om te slapen, en het voortdurend zoeken van manieren om geld te verdienen om eten te kopen. 

Daarom vraag ik jullie, aub, als jullie een euro extra hebben of jullie me kunnen helpen. 1 euro is genoeg. Het is het begin naar een miljoen zoals ze zeggen. Ik hoop dat jullie dit overwegen!! Zoniet, hartelijk dank om dit te lezen. Als u hier toch bent zou u dit kunnen delen zodat meer mensen het kunnen zien.

Heel erg bedankt