Op onze laatste dag van de burgerschapsreis bezoeken we 1 sector van de sloppenwijken in Lima. Er wonen 290 gezinnen, goed voor meer dan 2000 mensen/kinderen.

Gezien de politieke situatie in Lima, die niet zo zuiver is, is de hulp ontzettend beperkt. Per maand 100kg rijst, 5 liter azijn en olie gegeven door de stad Lima. De rest zijn donaties, vaak van de mama's die vrijwillig komen koken. Ze delen het weinige dat ze hebben en worden hier gelukkig van.

Eén mama spreekt ons toe. De armoede is hier ontzettend hoog, de huisje op de berg gevaarlijk, de elektriciteit komt toe, maar is zeer onveilig. Stromend water is er niet, wel  een ton die ze helemaal beneden moeten vullen. Alles is droog en stoffig, geen prachtige natuur zoals bij de indianen die ook primitief leven. Ze slaakt een noodkreet en vraagt ons hun verhaal mee te nemen naar huis. 
 

Misschien kunnen jullie ons een beetje helpen, zegt ze. Misschien kunnen we dankzij jullie de kinderen dit keer wel een kerstpakje bezorgen. Ze zegt ook dat we altijd welkom zijn, dat de deur open zal staan en ze ons graag ook iets teruggeven, gastvrijheid. We kregen een goed gevuld bord heerlijk eten aangeboden. Ze geven ons wat ze zelf bijna niet hebben…

Bij het verlaten van de falavela hebben we allemaal een serieuze krop in de keel. Er wordt zelfs een traantje weggepinkt. We kijken naar elkaar en zijn overtuigd dat we íets in gang willen zetten om, al is het maar een klein beetje, te helpen. Want elk kind heeft recht op kleine gelukjes. 
 

Lucas Adins die ons de reis van ons leven bezorgde kennen we ondertussen vrij goed. We vertrouwen hem en zouden hem graag een som geven waar hij lokaal spulletjes en eten kan kopen. We zijn zeker dat het via hem goed zal besteed worden.  
 

Zelf gaan we ook actie ondernemen om te steunen, maar misschien willen jullie ons wel een duwtje in de rug geven? 

🙏🙏🫶

Dank je wel!

Hermelinde, Leen, Liselore, Manu, Maxine, Peppa en Sandra