Wij zijn een gezin van vier, met twee kinderen. Ikzelf als mama sta op invaliditeit wat helemaal niet fijn is  Onze oudste zoon heeft een autismespectrumstoornis. Voor hem is een vertrouwde omgeving geen luxe, maar noodzaak: rust, structuur en veiligheid zijn voor hem van levensbelang.

Al jaren wonen we met liefde in ons knusse huisje. Het is de plek waar onze kinderen opgroeien, waar we samen herinneringen maken. Met kerst hangen we lichtjes op — niet zomaar versiering, maar een symbool van warmte en liefde. Dit is ons thuis.

Maar het afgelopen jaar was zwaar. We hebben jong afscheid moeten nemen van mijn mama, na een lange strijd met kanker. Nog terwijl we rouwden, kregen we te horen dat het huis verkocht zou worden. De gedachte aan een verhuis, zeker voor onze zoon, voelde als het wegrukken van zijn veilige basis.

Maar…

Onlangs kregen we onverwacht het nieuws: we mogen deze woning overnemen en krijgen als eerste de kans . Een kans die we nooit hadden durven dromen.

Na jaren van huren lijkt het plots mogelijk om echt te blijven — om van dit huis ons eigen plekje te maken.

We hebben alles op alles gezet en bijna het volledige bedrag bijeengebracht. Maar we komen nog €8.000 tekort.

We hebben geen netwerk dat financieel kan bijspringen , daarom doen we iets wat moeilijk is: we vragen hulp.

Elke bijdrage, hoe klein ook, helpt ons dichter bij een veilige toekomst voor onze kinderen.

Elke gedeelde boodschap helpt ons verhaal te verspreiden.

Elke vorm van steun betekent voor ons: we staan er niet alleen voor.

Van harte bedankt voor het lezen, delen, en meebouwen aan ons thuis. 🧡