Een beter leven voor Eva

Toen mijn nicht Eva nog een tiener was, takelden haar kaakgewrichten af waardoor ze al heel snel problemen kreeg met kauwen, geeuwen, lachen. Ze werd geopereerd maar kwam nadien van de regen in de drop. Door de jaren heen onderging ze meerdere ingrepen, werden al haar tanden getrokken, kreeg ze lavages in haar kaakgewrichten en liep ze voortdurend met aangezichtspijn rond. Normaal functioneren kon al heel snel niet meer.  

In 2020 werd vastgesteld dat ze langzaam blind aan het worden was. Met haar ogen was er echter niks mis. Toen men een diepgaander onderzoek instelde, bleek dat ze MS had en dat tast o.a. haar zicht aan. Eén jaar later plaatste men elektroden in haar aangezicht die via draden verbonden zijn met een neurosimulator in haar hersens en een IPG (batterij) in haar buik. Dit had tot doel om de pijn te verlichten. Dat liep relatief goed, tot ze een ontsteking kreeg op de batterij in haar buik. Die moest er dus terug uit. Nadat die wonde genezen was, diende ze een aanvraag in voor een nieuwe batterij, dit moet immers goedgekeurd worden door een commissie omdat dit uiteraard heel duur is. De goedkeuring volgde en de operatie werd gepland voor 3 oktober. Nu stelt men echter vast dat de bedrading aan de batterij verkeerd verwijderd geweest is waardoor alle draden opnieuw aangebracht moeten worden. 2 jaar geleden kostte dit 1.100 € voor 1 draad en ze heeft er 4 nodig. Als dit opnieuw moet aangevraagd en goedgekeurd moet worden, duurt dat minstens opnieuw 6 maand. En die tijd is er niet meer… Eva heeft de laatste maand 3 epilepsie-aanvallen gehad, de ene al zwaarder dan de andere. De operatie, die trouwens niet risicoloos is, dient zo snel mogelijk te gebeuren. 

De MS, de constante aangezichtspijn, het gezichtsverlies, de epilepsie en nu weer een hele zware operatie op stapel, die ze niet kan betalen… De moed en de wil om te leven brokkelt hierdoor verder af. 

Eva is 41, ze heeft een partner die heel goed voor haar zorgt en 4 kinderen, waarvan 2 pluskinderen. Het enige wat haar momenteel nog op de been houdt, is haar jongste zoontje, die volgend jaar april zijn H. Communie doet. 

Dank u voor alle bijdrages. Zelfs de kleinste gift kan het grootste verschil maken.